Zasada IIR ma pierwszeństwo przed Zasadą UTPR i dotyczy jednostek dominujących, począwszy od jednostki dominującej najwyższego szczebla (ang. UPE).
Zasada IIR wynikająca z dyrektywy zobowiązuje do uregulowania podatku wyrównawczego przez UPE od wszystkich nisko opodatkowanych jednostek składowych w innych i własnej jurysdykcji, niezależnie od tego czy ta jednostka składowa ma siedzibę w Unii Europejskiej czy poza nią.
Jeśli UPE nie stosuje Zasady IIR w odniesieniu do swoich jednostek składowych, państwa członkowskie zapewniają pobór podatku wyrównawczego na podstawie Zasady UTPR. Zasada UTPR funkcjonuje więc jako mechanizm zabezpieczający dla Zasady IIR.
Zasada UTPR polega na przydzielaniu kwot podatku wyrównawczego do innych jednostek składowych z danej grupy kapitałowej tak, aby osiągnąć minimalne opodatkowanie na odpowiednim poziomie.
W ramach nowego systemu funkcjonowały będą jeszcze dwie kolejne zasady opodatkowania: STTR oraz QDMTT.
STTR (ang. subject to tax rule) to inaczej zasada podlegania opodatkowaniu. Zostanie ona wprowadzona do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania na podstawie multilateralnej konwencji. Zgodnie z tą zasadą niektóre płatności do podmiotów powiązanych za granicę będą podlegały nowemu podatkowi, jeżeli będą one niedostatecznie opodatkowane u odbiorcy.
Z kolei QDMTT (ang. Qualifying domestic minimum income tax) to mechanizm, który umożliwia zapłatę podatku wyrównawczego w kraju, w którym został osiągnięty dochód. W niektórych sytuacjach QDMTT będzie neutralizował stosowanie Zasady IIR na poziomie UPE.
