Podatkowe podsumowanie tygodnia 22.01 - 29.01.2024

23 stycznia 2024 roku na stronie Rządowego Centrum Legislacji (RCL) opublikowano projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, wprowadzającej tzw. wakacje składkowe.

Jednocześnie na stronie Ministerstwa Rozwoju i Technologii opublikowana została informacja o rozpoczęciu konsultacji tego projektu. Zgodnie z projektem mikroprzedsiębiorcy będą mogli skorzystać w jednym dowolnym miesiącu w roku ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy – składki zostaną sfinansowane z budżetu państwa. Uwagi do projektu można zgłaszać do 6 lutego 2024 roku, a planowany termin wejścia w życie przepisów to 1 października 2024 roku.

23 stycznia 2024 roku Ministerstwo Finansów wydało komunikat dotyczący sposobu składania informacji o cenach transferowych (Informacja TPR) za rok podatkowy rozpoczynający się po 31 grudnia 2021 roku dla podmiotów przejętych.

Zgodnie z informacją, podmiot przejmujący, który wypełnia Informację TPR w wariancie 5 dla podmiotu przejętego, składa ją do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla swojej siedziby. Podmiot przejmujący w sekcji B formularza wskazuje swoje dane identyfikacyjne. Natomiast w sekcjach C, D i F podmiot przejmujący wskazuje dane dotyczące podmiotu przejętego, w sekcji A właściwego dla swojej siedziby Naczelnika Urzędu Skarbowego, a także okres i cel dotyczące podmiotu przejętego. Jednocześnie w sekcji E (Dodatkowe informacje) podmiot przejmujący winien zamieścić następującą informację: Informacja TPR złożona za podmiot przejęty. NIP zapisuje się w tym przypadku jako ciąg cyfr. Taką Informację TPR podpisuje podmiot przejmujący.

W wyroku z 24 stycznia 2024 roku (sygn. akt II FSK 1937/23) NSA uznał, że należności z sublicencji to przychody z zysków kapitałowych. Dla takiej kwalifikacji nie ma znaczenia, czy znaki stanowią podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne.

Jak wynika z ustnego uzasadnienia tym, czy coś jest przychodem z kapitałów pieniężnych, przesądza obiektywny charakter. Nie może być to oparte na dość subiektywnej kwestii, czy ktoś korzysta z amortyzacji czy nie.

18 stycznia 2024 roku NSA wydał precedensowy wyrok (sygn. akt II FSK 435/21) w sprawie zasad opodatkowania zwrotów środków z pracowniczych planów kapitałowych tzw. PPK.

Osoby uczestniczące w PPK mogą ubiegać się o zwrot środków przed osiągnięciem 60. roku życia, jednak wiąże się to z koniecznością zapłaty podatku dochodowego. Do tej pory brakowało jednak jednoznacznych zasad, jak uwzględnić w takiej sytuacji koszty. Fundusz początkowo zakładał, że kosztem będą wszystkie wpłaty do PPK, zarówno od uczestnika, pracodawcy, jak i Funduszu Pracy. Jednak organ podatkowy stał na stanowisku, że kosztem są jedynie wpłaty sfinansowane ze środków uczestnika PPK. NSA stanął po stronie funduszu i uznał, że jako koszty można uwzględnić wszystkie sporne wpłaty.

22 stycznia 2024 roku opublikowana została informacja o wydaniu przez Szefa KAS opinii zabezpieczającej z 29 listopada 2023 roku w zakresie wystąpienia komandytariusza ze spółki komandytowej i przekształcenia spółki komandytowej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która dokona wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (sygn. DKP1.8082.2.2023).

Opiniowane czynności obejmowały zamianę jednego z komplementariuszy na komandytariusza, wystąpienie ze spółki komandytowej spółki z o.o. bez wynagrodzenia, określenie udziału w zyskach i stratach spółki komandytowej na nowo, przekształcenie spółki komandytowej w spółkę z o.o. i w końcu wybór opodatkowania estońskim CIT.

Szef KAS uznał, że choć restrukturyzacja skutkować będzie uzyskaniem korzyści podatkowych to opisany sposób działania nie jest sztuczny, ani sprzeczny z przedmiotem lub celem ustawy. 

22 stycznia 2024 roku opublikowano informację o wydaniu przez Szefa KAS opinii zabezpieczającej dotyczącej wymiany udziałów (sygn. DKP2.8082.4.2023).

W ramach postępowania Wnioskodawca 1 dokapitalizował powiązaną z nim Spółkę (Wnioskodawca 2) poprzez wniesienie większości posiadanych udziałów w Spółce B w zamian za udziały Wnioskodawcy 2. Następnie Wnioskodawca 2 zbył część udziałów Spółki B, część wniesiono aportem do innej spółki (Spółka X), a część udziałów, która miała być sprzedana, również została wniesiona aportem do Spółki X w zamian za jej akcje. Celem głównym tych działań było dokapitalizowanie Wnioskodawcy 2 w celu spłaty zobowiązań i rozwinięcia działalności nieruchomościowej oraz ograniczenie ryzyk prawnych i ekonomicznych.

Szef KAS uznał, że istnieją uzasadnione cele ekonomiczne i gospodarcze, które uzasadniają te działania, uwzględniając m.in. rozwój inwestycji i ograniczenie osobistej odpowiedzialności Wnioskodawcy 1. Szef KAS uznał, że art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania do wskazanej korzyści podatkowej i wydana została opinia zabezpieczająca.

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przedstawił do konsultacji społecznych projekt programu dofinansowywania zakupu lub leasingu pojazdów zeroemisyjnych kategorii N2 (pojazdy zaprojektowane i wykonane do przewozu ładunków i mające maksymalną masę całkowitą przekraczającą 3,5 t, ale nieprzekraczającą 12 t) lub N3 (pojazdy zaprojektowane i wykonane do przewozu ładunków i mające maksymalną masę całkowitą przekraczającą 12 t).Program realizowany będzie w latach 2024-2029. Nabór wniosków odbywać się będzie w trybie ciągłym w latach 2024-2028 lub do wyczerpania alokacji. Sposób składania i rozpatrywania wniosków określony zostanie w dokumentach naboru, które zamieszczone będą na stronie internetowej NFOŚiGW.

25 stycznia 2024 roku TSUE wydał wyrok w sprawie C-334/22 mającej za przedmiot wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez SO w Warszawie.

Sąd ustalił, że bez zgody producenta pojazdów z zarejestrowanym unijnym znakiem towarowym, osoba trzecia, oferująca części zamienne (takie jak osłony chłodnicy) z emblematem identycznym lub podobnym, narusza funkcje tego znaku, a ustalenie naruszenia należy do sądu krajowego. Zgodnie z regulacjami UE, producent ma prawo zabronić korzystania z identycznego oznaczenia w odniesieniu do części zamiennych, nawet jeśli jest technicznie możliwe zamocowanie emblematu na danej części bez dodatkowego oznaczenia.