Podatkowe podsumowanie tygodnia 12.12 - 19.12.2022 r.

13 grudnia 2022 r. opublikowano opinię zabezpieczającą z 2 grudnia 2022 r. w zakresie wymiany udziałów i połączenia transgranicznego ze spółką maltańską (sygn. DKP1.8082.4.2022). Szef KAS uznał, że w analizowanej sytuacji co prawda może powstać korzyść podatkowa polegająca na niepowstaniu zobowiązania podatkowego na gruncie ustawy PIT, ustawy CIT i ustawy o PCC (w wyniku Połączenia Transgranicznego poprzedzonego Wymianą Udziałów) jednak nie byłaby ona jednym z głównych celów dokonania czynności – tym ma być bowiem przeniesienie działalności inwestycyjno-holdingowej do Polski i umożliwienie dopasowania formy i miejsca działalności wspólników do wyznaczonych założeń inwestycyjnych na terytorium Polski. Podejmowane czynności nie byłyby również sprzeczne z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, a działanie opisane przez wnioskodawcę nie byłoby sztuczne. W konsekwencji przedstawione we wniosku czynności nie spełnią ustawowych kryteriów unikania opodatkowania.

14 grudnia 2022 r. opublikowano informację z 8 listopada 2022 r. o odmowie wydania opinii zabezpieczającej w zakresie czynności polegającej na jednorazowym zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości znaku towarowego (sygn. DKP3.8082.5.2022).

Wniosek obejmował zespół planowanych czynności powiązanych ze sobą i polegających na:

• wycofaniu autorskiego prawa majątkowego do utworu z ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki;
• zaprzestaniu dalszej amortyzacji Znaku;
• zaliczeniu niezamortyzowanej wartości Znaku do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo wraz z wykreśleniem Utworu z ewidencji.

W opinii Szefa KAS głównym celem czynności było obniżenie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w pełnej wysokości wartości Znaku. Szef KAS doszedł także do przekonania, że sposób działania wnioskodawcy miał charakter sztuczny. W związku z powyższym, Szef KAS odmówił wydania opinii zabezpieczającej.

12 grudnia 2022 r. państwa UE osiągnęły porozumienie w sprawie dyrektywy dotyczącej wprowadzenia międzynarodowego podatku minimalnego dla dużych firm (tzw. Pillar 2 w ramach Programu BEPS). Zgodnie z ustaleniami minimalny podatek dochodowy dotyczyć będzie międzynarodowych i krajowych grup lub firm o łącznym rocznym przychodzie wynoszącym co najmniej 750 milionów EUR, a stawka tego podatku wyniesie 15 proc podstawy opodatkowania. Dyrektywa ma zostać transponowana do prawa krajowego do końca 2023 r.

W wyroku z 8 grudnia 2022 r. (C-694/20) TSUE uznał, że adwokat nie musi informować o podatkowym planowaniu swojego klienta władz skarbowych ani innych uczestników tego planowania, jeśli naruszałoby to tajemnicę zawodową. Wyrok został wydany w związku z pytaniem prejudycjalnym belgijskiego Trybunału Konstytucyjnego, może mieć jednak istotny wpływ na dalsze losy przepisów dotyczących MDR w całej Unii Europejskiej. 

W wyroku z 13 grudnia 2022 r. (sygn. II FSK 1155/20) NSA wypowiedział się w sprawie podatnika, który nabył niezabudowaną działkę zakwalifikowaną jako sady i pastwiska trwałe, złożył wniosek o ustalenie warunków zabudowy, a także poniósł na działkę nakłady, po czym chciał sprzedać ją we własnym imieniu. Zdaniem NSA w takiej sytuacji brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. Trudno oczekiwać od podmiotu, który zbywa składnik swojego majątku, aby nie kierował się przy tym rachunkiem ekonomicznym i powstrzymywał od działań, które pozwolą mu uzyskać jak najwyższa cenę. Uzyskanie warunków zabudowy oraz pozwolenia na budowę czy opublikowanie ogłoszenia w Internecie nie jest samo w sobie czynnością profesjonalną specyficzną wyłącznie dla podmiotów trudniących się zawodowo obrotem nieruchomości.

W wyroku z 8 grudnia 2022 r. (sygn. II FSK 1132/20) NSA wypowiedział się w sprawie podatnika, którego kontrahent zdecydował się skorzystać z przewiedzianej w umowie handlowej kary umownej z tytułu nieterminowego wykonania przedmiotu umowy handlowej. Zdaniem NSA przepis ustawy o PIT, zgodnie z którym kary umowne wyłączone są z kosztów uzyskania przychodu, dotyczy zdarzeń spowodowanych wadliwością, w tym z tytułu wykonania usługi w ramach prowadzonej działalności. Oznacza to, że wada usługi jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji kar umownych z kosztów podatkowych. Zatem przepis ten nie obejmuje przypadków nieterminowego wykonania usług. Kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej z tytułu nieterminowego wykonania usługi powinna zostać rozpoznana na tle przepisu ogólnego, odnoszącego się do możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków, które mają związek przyczynowy z przychodami uzyskiwanym przez podatnika.