Sektor infrastruktury i transportu wchodzi w okres głębokiej transformacji, na którą wpływają zarówno napięcia geopolityczne, jak i rosnące wymagania związane z cyfryzacją oraz dekarbonizacją. W raporcie KPMG „Emerging Trends in Infrastructure and Transport 2025: The Great Reset” wskazano dziesięć kluczowych trendów, które w najbliższych latach będą w największym stopniu kształtować strategie rządów, inwestorów i operatorów. Publikacja została przygotowana przez ekspertów KPMG z różnych krajów i sektorów, którzy połączyli swoje obserwacje z analizą globalnych kierunków rynkowych. Szczególną uwagę poświęcono m.in. nowym modelom finansowania, standaryzacji łańcuchów dostaw, inteligentnemu zarządzaniu aktywami czy odporności infrastruktury na nieprzewidziane zdarzenia. To lektura, która pozwala spojrzeć na nadchodzące wyzwania nie tylko w kategoriach ryzyka, lecz także szansy na budowę bardziej efektywnych i nowoczesnych systemów transportowych.
Najważniejsze informacje z raportu
Globalne niedoinwestowanie infrastruktury powoduje, że nowe źródła finansowania i większe otwarcie na kapitał prywatny stają się niezbędnym narzędziem rozwoju.
Kluczowym czynnikiem sukcesu będzie współpraca między rządami, sektorem prywatnym i społeczeństwem – od PPP, przez standaryzację łańcuchów dostaw, po wspólne podejście do transformacji energetycznej.
Wzrost kosztów i napięcia geopolityczne wymuszają przebudowę łańcuchów dostaw oraz poszukiwanie wspólnych standardów.
Transformacja energetyczna w infrastrukturze wymaga realistycznych i pragmatycznych rozwiązań, które łączą ambicje klimatyczne z presją kosztową, bezpieczeństwem systemów oraz realiami ekonomicznymi.
Rozwój technologii cyfrowych, w tym modeli wirtualnych obiektów, zmienia sposób projektowania, eksploatacji i utrzymania zasobów.
Infrastruktura nie jest już tylko kwestią ekonomiczną – jej odporność i jakość wpływa bezpośrednio na zaufanie społeczne oraz stabilność gospodarek.
Raport podkreśla, że rok 2025 jest momentem „wielkiego resetu” – redefinicji priorytetów w finansowaniu, zarządzaniu i rozwoju infrastruktury.
Patrząc na globalne trendy, wyraźnie widać, że tradycyjne modele finansowania dużych projektów infrastrukturalnych stają się niewystarczające. Coraz większe znaczenie zyskują prywatni inwestorzy i fundusze instytucjonalne, które wnoszą nie tylko kapitał, lecz także doświadczenie w zarządzaniu złożonymi przedsięwzięciami. Zmienia to sposób, w jaki myśli się o planowaniu i realizacji inwestycji – nacisk kładziony jest na długoterminową efektywność i ograniczanie ryzyk. W Polsce podobne mechanizmy zaczynają odgrywać coraz większą rolę, szczególnie w sektorach energetyki odnawialnej, transportu publicznego czy projektach drogowych realizowanych w formule PPP. Odpowiednie przygotowanie projektów, ich strukturyzacja finansowa oraz wycena aktywów, otwierają drogę zaangażowania zarówno administracji, jak i inwestorów instytucjonalnych.
10 kluczowych trendów w sektorze infrastruktury i transportu
1. Finansowanie: prywatyzacja w roli głównej
Zrozumienie i poznanie trendów rynkowych, idące w parze z identyfikacją mocnych i słabych stron własnej organizacji, może pomóc w sprecyzowaniu celów, które ukształtują strategię biznesową.
2. Łańcuchy dostaw: w poszukiwaniu standardów
Brak jednolitych regulacji i norm zwiększa koszty logistyki i wpływa negatywnie na środowisko. Konieczne jest wdrażanie wspólnych standardów, które ułatwią przepływ materiałów i skrócą czas realizacji inwestycji.
3. Zrównoważony rozwój: wypełnianie luki między deklaracjami a praktyką
Ambitne cele klimatyczne wymagają konkretnych działań, a nie tylko deklaracji. Firmy muszą wdrażać praktyczne rozwiązania – od redukcji emisji, przez gospodarkę o obiegu zamkniętym, po raportowanie wskaźników ESG – aby uniknąć utraty wiarygodności.
4. Cyfryzacja: realna wartość modeli wirtualnych
Modele wirtualne obiektów infrastrukturalnych umożliwiają symulację różnych scenariuszy, przewidywanie awarii i optymalizację kosztów utrzymania. Ich upowszechnienie oznacza nową jakość w planowaniu i zarządzaniu projektami.
5. Nowe klasy aktywów: inteligentna infrastruktura i strategia
Rozwój rozwiązań takich jak Internet Rzeczy, robotyka czy zautomatyzowane systemy transportowe wprowadza do portfeli inwestycyjnych nowe kategorie aktywów. Zarządzanie nimi wymaga elastycznych strategii i zdolności szybkiej adaptacji.
6. Budownictwo: innowacje podstawą rozwoju
Presja kosztowa i ograniczona dostępność kadr wymuszają większe wykorzystanie technologii cyfrowych, prefabrykacji i automatyzacji w procesach budowlanych. Firmy, które nie wdrożą innowacji, ryzykują utratę konkurencyjności.
7. Odporność i spójność: utrzymanie i modernizacja sieci infrastrukturalnej
Starzejące się zasoby infrastrukturalne wymagają nieustannego monitorowania i modernizacji. Brak inwestycji w utrzymanie może skutkować awariami o ogromnych konsekwencjach społecznych i gospodarczych.
8. Zdolności realizacyjne: reorganizacja potencjału budowlanego
Ambitne plany rozwoju infrastruktury mogą nie zostać zrealizowane bez odbudowy zdolności wykonawczych. Niezbędne będzie zwiększenie produktywności, szkolenie kadr i lepsze zarządzanie projektami na dużą skalę.
9. Transformacja energetyczna: pragmatyzm ponad ideologię
Przejście na odnawialne źródła energii wymaga realistycznego podejścia do kosztów i harmonogramów. Pragmatyzm w finansowaniu i technologiach będzie istotny dla utrzymania stabilności systemów.
10. Transport morski: widoczne wyhamowanie
Sektor żeglugowy, który w ostatnich latach przeżywał rekordowe zyski, wchodzi w fazę większej niepewności. Rosnące napięcia handlowe i zmienne koszty paliw wymuszają bardziej zrównoważone strategie rozwoju.
Przełom technologiczny
Branża infrastrukturalna nie może już sobie pozwolić na podejmowanie decyzji bez pełnego dostępu do niezbędnych danych. Rozwój cyfrowych bliźniaków i zaawansowanych systemów monitoringu umożliwia przewidywanie awarii, optymalizację procesów utrzymania i lepsze wykorzystanie istniejących zasobów. To oznacza przejście z zarządzania reaktywnego do proaktywnego, w którym decyzje opiera się na analizie i prognozie. W polskim kontekście szczególnie istotne jest wdrożenie takich rozwiązań w modernizowanych mostach, liniach kolejowych czy sieciach energetycznych. Cyfrowe narzędzia mogą znacząco zwiększyć odporność na zakłócenia i obniżyć koszty długoterminowego utrzymania, co bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo i konkurencyjność gospodarki.
Realizacja wielkoskalowych projektów infrastrukturalnych wiąże się z wysokim poziomem złożoności i ryzyka. W nowej rzeczywistości gospodarczej decydenci muszą mierzyć się nie tylko z presją kosztową czy ograniczoną dostępnością kadr, lecz także z koniecznością utrzymania ciągłości i spójności całego procesu inwestycyjnego. W praktyce oznacza to, że nawet najlepiej zaplanowane przedsięwzięcia wymagają elastyczności i zdolności szybkiego reagowania na nieprzewidziane okoliczności – od zakłóceń w łańcuchach dostaw po napięcia geopolityczne. Skuteczność w takich projektach zależy więc od umiejętności łączenia długoterminowej strategii z bieżącym rozwiązywaniem problemów. To właśnie ten balans decyduje o tym, czy ambitne inwestycje staną się realnym impulsem rozwojowym czy też ugrzęzną w kryzysach organizacyjnych i finansowych.
Bariery i wyzwania
W nowej rzeczywistości branża infrastruktury i transportu mierzy się z wyjątkowo złożonymi wyzwaniami. Globalnie obserwujemy przesunięcie priorytetów – ochrona interesów narodowych i przebudowa sojuszy wpływają na szereg decyzji inwestycyjnych, podczas gdy zmieniające się łańcuchy dostaw i niestabilność makroekonomiczna stawiają przed decydentami konieczność szybkich działań przy jednoczesnym zarządzaniu znacznym poziomem niepewności. Dodatkowo wzrost częstotliwości i intensywności ekstremalnych zjawisk pogodowych, wraz z rosnącymi oczekiwaniami społecznymi co do odpowiedzialności środowiskowej, tworzą imperatyw nie tylko modernizacji, ale też budowy odporności systemowej i integracji zrównoważonych rozwiązań.
Najpoważniejsze bariery w rozwoju sektora wynikają z kilku istotnych obszarów. Brak ujednoliconych standardów w łańcuchach dostaw znacząco podnosi koszty i ogranicza efektywność – zarówno operacyjną, jak i środowiskową. Sektor budowlany zmaga się także z presją na innowacje, będąc jednocześnie ograniczanym przez niedostateczne narzędzia do realizacji projektów i niską elastyczność w adaptacji nowych technologii. Wreszcie, choć deklaracje dotyczące zrównoważonego rozwoju stają się powszechne, ich rzeczywista implementacja często pozostaje niezrealizowana i tkwi pomiędzy ambicją a praktycznym wykonaniem. Niedostateczna odporność istniejącej infrastruktury – zarówno fizyczna, jak i finansowa – może skutkować kryzysami operacyjnymi oraz utratą zaufania społecznego, a w konsekwencji utratą zainteresowania ze strony inwestorów.
O badaniu
Raport został opracowany w oparciu o opinie dziesięciu ekspertów KPMG z obszaru infrastruktury z różnych krajów, którzy podzielili się swoimi perspektywami na temat najważniejszych trendów mających kształtować branżę w najbliższych latach. Raport nie został ograniczony do diagnozy problemów – przedstawiono w nim również prognozy dotyczące kierunków rozwoju infrastruktury i transportu. Publikacja ma na celu zainicjowanie dyskusji i wsparcie decydentów w podejmowaniu świadomych działań w obliczu nieustających zawirowań gospodarczych. Wyzwania przedstawione w raporcie mają charakter uniwersalny, ale ich implementacja różni się w zależności od regionu. Opracowanie dostarcza ram do intepretacji globalnych trendów w lokalnych realiach.
Infrastruktura i transport w punkcie zwrotnym
Pobierz raport ⤓
Skontaktuj się z nami
Wyślij zapytanie ofertowe
Dowiedz się więcej, o tym w jaki sposób wiedza i technologia KPMG mogą pomóc Tobie i Twojej firmie.
Kliknij, aby rozpocząć
