Podczas spotkania Rady ECOFIN, które odbyło się w dniach 7-8 września 2018 r., ministrowie finansów państw Unii Europejskiej wyrazili swoje poparcie dla wprowadzenia instrumentu tymczasowego do opodatkowania gospodarki cyfrowej tj. podatku od usług cyfrowych.
Projekt Dyrektywy mający na celu opodatkowanie przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych został przedstawiony w marcu 2018 r. (COM/2018/0148 final - 2018/073 (CNS).
Zgodnie z ustaleniami podjętymi na szczycie Rady ECOFIN, techniczne szczegóły Dyrektywy powinny zostać sfinalizowane do końca 2018 r. Oznacza to, że termin wprowadzenia podatku od usług cyfrowych zaproponowany w Dyrektywie tj. 1 stycznia 2020 r. wydaje się być osiągalny.Wśród zagadnień technicznych, które wskazano jako wymagające doprecyzowania do końca 2018 r. jest m.in. definicja usług cyfrowych.
W obecnie zaproponowanym kształcie, zgodnie z art. 3 ust. 1 Dyrektywy za podlegające opodatkowaniu podatkiem od usług cyfrowych uważa się przychody wynikające z następujących usług:
- umieszczanie na interfejsie cyfrowym reklamy;
- udostępnianie użytkownikom wielostronnego interfejsu cyfrowego (takiego, który pozwala na wyszukiwanie innych użytkowników i wchodzenie z nimi w interakcje);
- przekazywanie danych o użytkownikach, wygenerowanych w wyniku ich aktywności na interfejsach cyfrowych.
Z kolei, zgodnie z ust. 9 Dyrektywy poza zakresem opodatkowania pozostaną usługi:
- udostępniania interfejsu cyfrowego, jeżeli jedynym lub głównym celem jego udostępniania jest dostarczanie usług komunikacyjnych lub płatniczych;
- świadczenia transakcji finansowych lub usług związanych z działalnością inwestycyjną (wymienionych w w sekcji A pkt 1–9 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE);
- świadczenia usług finansowania społecznościowego lub usług polegających na ułatwianiu udzielania kredytów.