Τέσσερα βήματα για ψηφιακό μετασχηματισμό αγορών - εφοδιασμού

Οι μονάδες Αγορών και Εφοδιασμού λειτουργώντας σ’ ένα περιβάλλον ευμετάβλητο και πολλαπλώς διασυνδεδεμένο, προσπαθούν να επανακαθορίσουν τον τρόπο λειτουργίας τους ώστε να προσαρμοστούν στις νέες και ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις των επιχειρήσεων και των πελατών τους. Η ψηφιοποίηση της αλυσίδας αγορών έχει αναγνωριστεί, ως δραστηριότητα, ικανή να προσδώσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αυξάνοντας την ποιότητα και τον όγκο των παρεχόμενων υπηρεσιών, εστιάζοντας επιπλέον στον εσωτερικό πελάτη και στη διαχείριση σχέσεων με τους προμηθευτές.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται στην Ελληνική αγορά πως οι μονάδες Αγορών και Εφοδιασμού έχουν εντάξει τον ψηφιακό μετασχηματισμό ως κύριο πυλώνα της στρατηγικής ανάπτυξής τους. Συνεπώς, ένα -καλά μελετημένο και δομημένο σχέδιο είναι και το ζητούμενο. Ακολούθως περιγράφονται 4 βασικά βήματα που δρουν υποστηρικτικά κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και υλοποίησης του προγράμματος αλλαγής της αλυσίδας εφοδιασμού.
 

1.     Πρόσκληση για νέες ιδέες

Ο μετασχηματισμός χρειάζεται να σχεδιαστεί μέσα από ένα «σύστημα» ανάπτυξης ιδεών. Στόχος είναι η διενέργεια συζήτησης για τον επανακαθορισμό των Αγορών και Εφοδιασμού και τη μελλοντική συμβολή τους στην αλυσίδα αξίας. Ο οργανισμός που θα «προσκαλέσει» και θα «αγκαλιάσει» τις νέες ιδέες είναι βέβαιο πως θα εξασφαλίσει ένα καλό σημείο αφετηρίας και ταυτόχρονα τη συμμετοχή των ανθρώπων, ως αρωγούς της αλλαγής.
 

2.     Ανάπτυξη οράματος / στόχων

Η λήψη ιδεών που έχουν συλλεχθεί δίνουν το πρόσταγμα για τη δημιουργία του ψηφιακού οράματος και των δράσεων / πρωτοβουλιών που θα ακολουθήσουν. Ιδιαιτέρως σημαντική είναι η απλή και σαφής διατύπωση του οράματος αλλαγής, το οποίο πρέπει να απευθυνθεί προς το σύνολο του οργανισμού και ν’ αποτελεί το σημείο αναφοράς καθ’ όλη τη διάρκεια υλοποίησης. Στον πυρήνα διατύπωσης, η ηγεσία χρειάζεται να εξηγήσει τη σημασία της χρήσης νέων τεχνολογιών πάνω σε έναν νέο σχεδιασμό εργασιών και ότι τα οφέλη απόδοσης θα έρθουν με την αντικατάσταση παλαιών δομών λειτουργίας οι οποίες έχουν αναγνωριστεί ως τροχοπέδη.
 

3.     Αξιολόγηση και επικύρωση τεχνολογικών λύσεων

Ο εντοπισμός και η αξιολόγηση των λύσεων θα πρέπει να υποστηριχθεί από μία ενδοεπιχειριασιακή ομάδα με την παράλληλη συμβολή εξωτερικών συμβούλων ειδικών στην τεχνολογία και με εκτενή γνώση του τρόπου λειτουργίας των Αγορών και Εφοδιασμού. Η εν λόγω ομάδα θα φέρει τεχνογνωσία γύρω από θέματα τεχνολογικών λύσεων, λειτουργικότητας και κορυφαίων πρακτικών, τα οποία εν τω συνόλω θα οδηγήσουν στην επιλογή και επικύρωση της κατάλληλης λύσης για τον οργανισμό, ικανή ώστε να διαφοροποιήσει τη Μονάδα Αγορών και Εφοδιασμού έναντι των ανταγωνιστών της.
 

4.     Ευελιξία αποφάσεων και επικέντρωση στις απλές λύσεις

Οι υπεύθυνοι αλλαγής καλούνται να λάβουν αποφάσεις σε καθεστώς αβεβαιότητας με υψηλά επίπεδα «κινδύνου». Η αναγνώριση και αποδοχή της εν λόγω κατάστασης είναι απαραίτητη. Η ηγεσία χρειάζεται να είναι αρωγός της συνέχειας του προγράμματος αλλαγής και να επιδεικνύει ανοχή στο «λάθος». Επιπρόσθετα, εμπειρίες από αντίστοιχα προγράμματα φανερώνουν ότι τα οφέλη που προσκομίζουν οι οργανισμοί όταν σχεδιάζουν απλές και λιτές λύσεις είναι πολλαπλά, και σχετίζονται τόσο με την ταχύτητα του προγράμματος όσο και με τη μεγιστοποίηση των ωφελειών.
 

Σε μία εποχή έντονων προκλήσεων και ταχύτατων αλλαγών, οι μονάδες αγορών και εφοδιασμού σχεδιάζουν και υλοποιούν προγράμματα ψηφιακού μετασχηματισμού για να προχωρήσουν μπροστά και να κατακτήσουν τη θέση που τους αρμόζει στο μέλλον. Η προσέγγιση τεσσάρων βημάτων που προτάθηκε μπορεί να βοηθήσει τους οργανισμούς να δομήσουν ένα συνεκτικό πλάνο ώστε να προσαρμοστούν ορθά και ομαλά. Η εμπλοκή των ανθρώπων, ως φορείς ιδεών, η διατύπωση και επικοινωνία του οράματος, η επικύρωση των τεχνολογικών λύσεων, συνάμα με τη στήριξη της ηγεσίας για την απρόσκοπτη συνέχιση του προγράμματος, αποτελούν τα βασικά συστατικά σχεδιασμού και υλοποίησης του προγράμματος αλλαγής.