Tax Alert: Niekorzystny wyrok WSA w sprawie odmowy wydania opinii o stosowaniu preferencji

Do sądu administracyjnego została wniesiona skarga na skutek odmowy wydania opinii o stosowaniu preferencji do dywidendy wypłacanej na rzecz spółki z siedzibą w Holandii. Zdaniem organu podatkowego spółka holenderska nie spełniła wymogu z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, albowiem dywidendy w Holandii są zwolnione z opodatkowania.

W ustnych motywach opisywanego orzeczenia, sędzia sprawozdawca zwrócił uwagę na wyrok TSUE z dnia 8 marca 2017 r. w sprawie C-448/15, który zdaniem WSA zawiera wiele wskazówek do sytuacji z jaką mamy do czynienia w tej sprawie. TUSE uznał bowiem, że nie spełnia warunku z art. 2 lit. c Dyrektywy PS tj. podlegania opodatkowaniu, Spółka, która korzystała z preferencyjnego sposobu opodatkowania stawką 0% o ile wypłacała zysk na rzecz swoich akcjonariuszy. Zdaniem WSA w Lublinie te rozważania mają zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, ponieważ wskazują na sposób rozumienia istoty zwolnienia z poboru podatku od źródła w przypadku dywidend. W toku postępowania na pytanie WSA skarżący przyznał, że w Holandii dywidendy są zwolnione z opodatkowania, a podatek powinien być pobrany w kraju siedziby spółki dominującej lub w kraju siedziby spółki zależnej. WSA również potwierdził, że Organ miał prawo oceny co do efektywnego opodatkowania. Zdaniem sądu, aby ustalić możliwość zastosowania zwolnienia z poboru podatku powinien być badany zarówno beneficjent, jak i efektywne opodatkowanie dywidend, przy czym zwolnienie dywidendy w kraju siedziby udziałowca możliwość zastosowania takiego zwolnienia wyklucza. Sąd zwrócił również uwagę na wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2023 r. (sygn. II FSK 1588/20), który uchylał wyrok WSA, na który powoływała się strona. Zdaniem sądu powinien być badany zarówno beneficjent, jak i efektywne opodatkowanie dywidend. Sędzia sprawozdawca przywołał również wyroki WSA w Lublinie z podobnych spraw z dnia 28 września 2022 r. (sygn. I SA/Lu 279/22) oraz z dnia 21 września 2022 r. (sygn. I SA/Lu 316/22), gdzie sąd uznał, iż zarzuty naruszenia prawa materialnego czy procesowego były niezasadne i nie doszło do łącznego spełnienia warunków przez spółkę. Podobne stanowisko WSA w Lublinie przedstawił w wyroku z dnia 05.04.2023 r. sygn. I SA/Lu 136/23.

Jest to kolejny wyrok oddalający skargę podatnika. Wcześniej podobne orzeczenia wydał ten sam sąd w przywołanych już orzeczeniach z 28 września 2022 r. (sygn. I SA/Lu 279/22) oraz z 21 września 2022 r. (sygn. I SA/Lu 316/22).

Ponownie sąd orzekł, że  w przypadku gdy u podmiotu posiadającego siedzibę w innym państwie i otrzymującego dywidendy, takie dywidendy podlegają zwolnieniu z opodatkowania, to podatek u źródła powinien być pobrany w momencie wypłaty dywidendy.

Motywy wyroku podane w ustnym uzasadnieniu opisanego wyroku WSA w Lublinie 5 kwietnia 2023 r. zwłaszcza te odnoszące się do warunku efektywnego opodatkowania spółki otrzymującej dywidendę budzą poważne wątpliwości.

Argumentacja sądu, wedle której aby skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego nie można być podatnikiem zwolnionym podmiotowo jest całkowicie sprzeczna z przywołaną wcześniej Dyrektywą PS. Jeśli uznać, że zwolnienie przedmiotowe dywidend w państwie spółki dominującej skutkuje brakiem możliwości zastosowania zwolnienia przy wypłacie dywidendy w państwie źródła, to będzie to prowadzić wprost do rażącej sprzeczności z przepisami i celem Dyrektywy PS. Przypomnijmy, że jej podstawowym celem jest wyeliminowanie podwójnego ekonomicznego opodatkowania zysku jakim są dywidendy. W związku z tym Dyrektywa wskazuje, że dywidendy nie powinny być opodatkowane ani podatkiem u źródła ani też na poziomie spółki dominującej. Z perspektywy celu Dyrektywy wystarczające jest jednokrotne opodatkowanie ekonomiczne tego zysku na poziomie spółki zależnej.

Prezentowane przez WSA w Lublinie odmienne poglądy na ten temat wynikają z braku rozróżnienia między Dyrektywą PS a Dyrektywą IR (dotyczącą opodatkowania odsetek i należności licencyjnych). W dotychczasowych wyrokach dywidendowych błędnie powoływano się na Dyrektywę IR, której celem jest wyłącznie eliminowanie podwójnego opodatkowania w sensie prawnym, a zatem w państwie źródła, bez zagwarantowania zwolnienia w państwie rezydencji spółki otrzymującej. 

W przypadku utrzymania się powyżej przedstawionej niekorzystnej linii orzeczniczej problem może dotyczyć większości inwestorów zagranicznych działających w strukturach holdingowych i posiadających inwestycje w Polsce, którzy otrzymują z polskich spółek zależnych dywidendy. Tym bardziej niezwykle istotne będzie przedstawienie uzasadnienia pisemnego omawianego wyroku oraz monitorowanie orzecznictwa w tym zakresie.

Rozstrzygnięta nieprawomocnie kwestia podlega dalszej analizie i monitorowaniu przez doradców podatkowych KPMG. O postępach będziemy informować Państwa na bieżąco.