Tax Alert: Pozytywne wyroki NSA w przedmiocie limitu kosztów finansowania dłużnego

Kolejny pozytywny wyrok NSA utrwala jednolitą linię sądów administracyjnych, jak również daje szansę na zmianę podejścia organów podatkowych do tej kwestii. Wyrok dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2021 r. 

1 stycznia 2018 r. wszedł w życie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT w znowelizowanym brzmieniu, w świetle którego z kosztów uzyskania przychodów należało wyłączyć koszty finansowania dłużnego, w części w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza 30 proc. tzw. kwoty podatkowej EBITDA. Jednocześnie w myśl art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT limitu 30proc. EBITDA nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym 3 mln zł (tzw. bezpieczna przystań).

Stosowanie limitu z artykułu 15c ustawy o CIT powodowało liczne spory. Organy podatkowe stały do tej pory na niekorzystnym dla podatników stanowisku, zgodnie z którym limit ten ustala się, jako wyższą z dwóch wartości: 3 mln zł albo 30 proc. podatkowej EBITDA, a nadwyżka kosztów finansowania dłużnego ponad ten poziom powinna być wyłączona z kosztów uzyskania przychodów. Odmiennego zdania są sądy administracyjne, które opierając się na literalnej wykładni przepisów wskazują, że limit kosztów finansowania dłużnego należy obliczyć przyjmując kwotę 3 mln zł dodatkowo powiększoną o 30 proc. podatkowego wskaźnika EBITDA.

Wykładnię prezentowaną przez wojewódzkie sądy administracyjne przyjął również NSA.

W wyroku z dnia 3 marca 2022 r. (sygn. akt: II FSK 1558/19) NSA potwierdził, że skoro sam ustawodawca wyłączył zastosowanie przepisu art. 15c ust. 1 ustawy o CIT do tej części nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, która nie przekracza 3 mln zł, to nie można dokonywać wykładni art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, w taki sposób aby limit odnosił się do również do wskazanej kwoty a w konsekwencji wbrew literalnemu brzmieniu art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT.

Z treści tego ostatniego przepisu wynika wprost, że nadwyżka kosztów finansowania dłużnego do kwoty 3 mln zł jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów. Zatem w sytuacji, gdy nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza 3 mln zł, to wskaźnik obliczony na podstawie EBITDA należy stosować dopiero do nadwyżki ponad wspomnianą kwotę 3 mln zł.

Z dniem 1 stycznia 2022 r. ustawodawca wprowadził modyfikację wzoru do wyliczenia kosztów finansowania dłużnego, z którego wprost wynika niemożność sumowania kwoty 3 mln zł i 30 proc. podatkowej EBITDA. 

Wyrok NSA z 3 marca 2022 r jest już kolejnym wyrokiem NSA, który potwierdza, że do końca 2021 r. literalna wykładania art. 15c ustawy o CIT pozwalała na łączenie sumy 3 mln zł oraz 30 proc. podatkowej EBITDA w celu określenia limitu finansowania dłużnego. Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 20 października 2021 r. (sygn. II FSK 390/19) oraz wyroku z dnia 26 października 2021 r. (sygn. akt: II FSK 976/21).

Co prawda organy podatkowe nie są związane wykładnią prezentowaną przez sądy administracyjne, jednakże jednolita linia orzecznicza zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych, jak i NSA daje szansę na zmianę podejścia organów podatkowych do tej kwestii. Co więcej, w przypadku ewentualnego sporu z organami podatkowymi, wydaje się, że istnieje duża szansa na uzyskanie pozytywnego dla podatnika rozstrzygnięcia przed sądami administracyjnymi w stosunku do rozliczeń sprzed 1 stycznia 2022 r. 

W ramach naszych usług możemy zaoferować wsparcie obejmujące m.in.:

• weryfikację rozliczeń sprzed 1 stycznia 2022 r. pod kątem ewentualnej możliwości ich skorygowania oraz wystąpienia o zwrot nadpłaty,
• przygotowanie wniosków o stwierdzenie nadpłaty oraz wsparcie w prowadzeniu postępowania,
• przygotowanie wniosków o wydanie indywidualnych interpretacji prawa podatkowego w przedmiotowym zakresie.