Wynagrodzenie wspólników z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych

W analizowanym stanie faktycznym z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której wspólnikami były wyłącznie osoby fizyczne. Wspólnicy spółki byli zobowiązani do wykonywania na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych w rozumieniu art. 176 Kodeksu spółek handlowych (KSH).  Wynagrodzenie wspólników wypłacane przez spółkę z tytułu ww. świadczeń było niezależne od uzyskanych przez spółkę zysków i było wypłacane także w sytuacji w której sprawozdanie finansowe spółki nie wykazywało zysku. Jednocześnie spółka wskazała, że ww. wynagrodzenie nie stanowi dla wspólników wynagrodzenia z tytułu art. 12 ust. 1 lub art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o PIT (tj. m.in.: przychód ze stosunku pracy, przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich).

Spółka powzięła wątpliwość, czy ww. wynagrodzenie stanowi dla spółki ukryty zysk w rozumieniu art. 28m ust. 3 ustawy o CIT. Zdaniem spółki takie wynagrodzenie nie stanowi ukrytego zysku i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu Estońskim CIT. W szczególności spółka argumentowała, że wynagrodzenie z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych jest wynagrodzeniem z odrębnego tytułu aniżeli udział w zysku spółki.

DKIS nie zgodził się jednak ze stanowiskiem spółki. W uzasadnieniu Organ przedstawił rozbudowaną argumentację:

• Organ wskazał, że ukryty zysk został zdefiniowany w art. 28m ust. 3 ustawy o CIT. Ww. przepis zawiera jednocześnie otwarty katalog świadczeń, które mogą zostać uznane za dochód z tytułu ukrytych zysków. DKIS podkreślił przy tym, że dla uznania świadczenia za ukryty zysk, konieczne jest jego powiązanie z wywieraniem wpływu na działanie i decyzje spółki będącej podatnikiem ryczałtu;
• Organ wskazał, że powtarzające się świadczenia niepieniężne wspólników na rzecz spółki nie są oderwane od ich związków ze spółką oraz prawem do udziału w zysku. W konsekwencji wynagrodzenie wspólnika z tytułu wykonywania takich świadczeń stanowi wypłatę inną niż podzielony zysk i jest ukrytym zyskiem.

Uzasadniając swoje stanowisko DKIS dokonał wykładni art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, który zawiera definicję ukrytego zysku. W tym celu Organ zestawił ww. przepis z art. 28m ust. 4 ustawy o CIT, który z kolei wskazuje co ukrytym zyskiem nie jest. W ocenie DKIS  analiza art. 28m ust. 3 i 4 ustawy o CIT prowadzi do konkluzji, że świadczenia związane z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem jest udziałowiec, akcjonariusz, wspólnik lub podmiot z nimi powiązany i które nie stanowią wynagrodzeń z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o PIT - stanowią w całości ukryty zysk. Tym samym takie wynagrodzenie będzie podlegać opodatkowaniu Estońskim CIT. Jednocześnie Organ zaznaczył, że z uwagi na fakt, że ww. wynagrodzenie nie stanowi dla wspólników wynagrodzenia z tytułu art. 12 ust. 1 lub art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o PIT, to nie podlega ono wyłączeniu na podstawie  art. 28m ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT bez względu na wysokość wypłacanej kwoty (tj. w całości stanowi ukryty zysk).

Najnowsza interpretacja DKIS może wskazywać na zmianę podejścia organów podatkowych w zakresie art. 176 KSH i Estońskiego CIT – od pozytywnych rozstrzygnięć, poprzez interpretacje wskazujące na unikanie opodatkowania, aż po negatywne stanowisko kwalifikujące wypłacaną kwotę jako ukryty zysk. Jak dalej będzie kształtować się stanowisko organów? Jaka będzie reakcja sądów administracyjnych? Obecnie musimy czekać na dalszy rozwój sytuacji. W każdym razie, to co do niedawna wydawało się oczywiste, dzisiaj już nie jest takie pewne.