Opodatkowanie podatkiem u źródła (WHT) wypłat wynagrodzenia na rzecz zagranicznego agenta (pośrednika handlowego) Wynagrodzenie zagranicznego agenta poza WHT
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 lipca 2020 r., sygn. III SA/Wa 2603/19 (nieprawomocne), zajął się kwestią obowiązków płatnika CIT w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz zagranicznego agenta. Zgodnie ze stanowiskiem WSA, wypłata takiego wynagrodzenia nie podlega podatkowi u źródła (WHT), ponieważ czynności wykonywane przez agenta nie posiadają podobnego charakteru do usług doradczych, reklamowych, jak i badania rynku.
Spółka zwróciła się do Dyrektora KIS z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji, w którym chciała potwierdzić swoje stanowisko, zgodnie z którym wypłata wynagrodzenia dla zagranicznego agenta nie będzie objęte w Polsce 20% podatkiem u źródła.
Spółka planuje wejść na rynek indyjski i w związku z tym postanowiła zawrzeć umowę agencyjną z jednym z działających tam przedstawicieli handlowych (agent). Agent miał w zamian za prowizję pośredniczyć przy sprzedaży w Indiach produktów spółki i szukać nowych klientów zainteresowanych jej ofertą.
Spółka stoi na stanowisku, że działalność agenta to typowe pośrednictwo handlowe, którego celem jest doprowadzenie do zawarcia przez zleceniodawcę umowy z podmiotem trzecim i zwiększenie w ten sposób wolumenu sprzedaży. Oznacza to, że działalność agenta nie mieści się w zakresie artykułu 21 Ustawy o CIT ani nie jest podobna do wymienionych czynności.
Ze stanowiskiem spółki nie zgodził się Dyrektor KIS w wydanej interpretacji indywidualnej.
W ocenie Organu, czynności wykonywane przez agenta czyli usługi polegające na wyszukiwaniu potencjalnych klientów na produkty Spółki, a tym samym na pośredniczeniu w zawieraniu przez nią umów sprzedaży produktów z klientami są podobne do usług reklamowych, usług badania rynku oraz usług doradczych (noszą cechy odpowiadające usługom o charakterze podobnym do wskazanych usług). Zdaniem Organu, te charakterystyczne elementy przeważają w zawieranej przez Spółkę umowie agencyjnej (pośrednictwa).
Organ uważał, że jakkolwiek powyższa umowa pośrednictwa posiada elementy charakterystyczne dla świadczeń innych niż reklamowe, badania rynku czy doradcze, to cechy charakterystyczne dla świadczeń reklamowych, badania rynku oraz doradczych przeważają nad elementami charakterystycznymi dla innych świadczeń. Zdaniem Organu, opisane przez spółkę czynności jakie wykonuje agent w ramach umowy sprowadzają się de facto do pozyskania nowych i utrzymania bieżących kontaktów z nabywcami produktów oferowanych przez spółkę.
W konsekwencji Organ stwierdził, że ww. usługi stanowią usługi o podobnym charakterze do świadczeń wprost wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Usługi agenta działającego za granicą, podobnie jak wskazane wprost w treści przywołanego przepisu, stanowią usługi niematerialne polegające na reklamie, badaniu rynku oraz doradztwie. Zatem, Organ stanął na stanowisku, że przychody te podlegają ryczałtowanemu opodatkowaniu w wysokości 20% uzyskanego przychodu.
Spółka zaskarżyła powyższą interpretację do WSA w Warszawie.
Sąd pierwszej instancji nie zgodził się z powyższym stanowiskiem Dyrektora KIS i uchylił zaskarżoną interpretację. WSA w Warszawie zwrócił przy tym uwagę, że dla uznania, że świadczenie, które nie jest wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jest objęte zakresem wskazanego przepisu, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.
W ocenie WSA należało uznać, iż istotą świadczenia pośrednictwa (działalności agenta), a zarazem celem gospodarczym tej usługi jest poszukiwanie klientów oraz kojarzenie ich ze spółką w celu zawarcia umowy sprzedaży produktów Spółki. Natomiast istotą reklamy (a zarazem jej elementem dominującym) jest rozpowszechnianie informacji o towarach wszelkimi dostępnymi formami przekazu. Tym samym nie jest to element przeważający usługi agenta opisanej we wniosku Spółki, a tylko jedna z wykonywanych czynności w ramach usług pośrednika. To samo dotyczy pozostałych usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, tj. doradztwa czy badania rynku.
Sąd podkreślił, że celem zawartej umowy agencyjnej jest pozyskanie nowych klientów i zwiększenie wolumenu sprzedaży jej produktów. Ewentualne podobieństwa do usług doradczych, reklamowych czy badania rynku nie są więc na tyle istotne, by uzasadniały pobór w Polsce podatku u źródła. W związku z powyższym, Sąd potwierdził stanowisko Spółki, zgodnie z którym wynagrodzenie wypłacane dla zagranicznego agenta (pośrednika handlowego) nie będzie podlegało WHT, ponieważ nie zostało wprost wymienione w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT ani nie jest podobne do wymienionych we wskazanym przepisie świadczeń.
WHT | Podatek u źródła | Wypłata wynagrodzenia na rzecz zagranicznego agenta | Pośrednik handlowy
