Αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων

Άρθρο στο περιοδικό ΧΡΗΜΑ: Του Δημήτρη Παπακανέλλου, Partner, Consulting, KPMG στην Ελλάδα

Άρθρο στο περιοδικό ΧΡΗΜΑ: Του Δημήτρη Παπακανέλλου, Partner, Consulting, KPMG στην Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια οι επιχειρήσεις κάθε μεγέθους σε όλο τον κόσμο βρέθηκαν αντιμέτωπες με γεγονότα τα οποία ήταν εντελώς απρόσμενα – όπως η πανδημία, η ενεργειακή κρίση κ.α. – και τα οποία ήταν ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά  και γρήγορα.

Ένα από τα αποτελέσματα των απανωτών αυτών κρίσεων ήταν η ανάδειξη και η αυξημένη προσοχή των επιχειρήσεων στην ανάγκη προετοιμασίας σχεδίων και συστημάτων «διαχείρισης κρίσεων».

Αυτά περιλαμβάνουν συνήθως ένα μεγάλο εύρος εργαλείων όπως τα σχέδια διαχείρισης κρίσεων και επιχειρησιακής συνέχειας, εργαλεία ανάλυσης και αξιολόγησης κινδύνων, την δημιουργία ομάδων κρούσης κλπ. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι αντιμετωπίζουν τις κρίσεις ως κάτι παροδικό και εκτός «κανονικότητας» – και ότι υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται μόνο σε τέτοια εξαιρετικά γεγονότα – μέχρι να επιστρέψει η εταιρεία στο «κανονικό» λειτουργικό μοντέλο της.

Ωστόσο, αν έχουμε μάθει κάτι καλά την προηγούμενη τριετία είναι ότι οι αναταράξεις των συνθηκών του επιχειρηματικού περιβάλλοντος φαίνονται να γίνονται όλο και πιο συχνές, απρόοπτες και έντονες. Η παγκόσμια οικονομία είναι πλέον ένα δίκτυο υπέρ-συνδεδεμένων τοπικών κοινωνιών – και η οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη σε κάποια περιοχή μεταδίδεται ταχύτατα σε όλο το δίκτυο, με αυξανόμενες και ανεξέλεγκτες σε πολλές περιπτώσεις ένταση και επιπτώσεις.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η όλη λογική της προσέγγισής μας για την διαχείριση κρίσεων πρέπει να αλλάξει. Οι καθημερινές διαδικασίες, τα συστήματα και η κουλτούρα  των εταιριών που θα επιβιώσουν θα πρέπει να ενσωματώνουν την ταχύτητα στην λήψη αποφάσεων, την χρήση της τεχνολογίας για καλύτερη και γρηγορότερη αντίληψη και πρόβλεψη των εξωτερικών συνθηκών της αγοράς, και την καινοτομία στην επίλυση προβλημάτων. Η ευελιξία και η ανθεκτικότητα πρέπει να είναι μέρος του DNA των εταιρειών– και όχι κάτι που βγάζουμε από το συρτάρι όταν χρειάζεται.

Όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης Ωνάσης, «πρέπει να απελευθερώσουμε τον εαυτό μας από την ελπίδα ότι η θάλασσα θα γαληνέψει. Πρέπει να μάθουμε να πλέουμε και με τους δυνατούς ανέμους».