De financiële wereld verandert stap voor stap in een duurzamer bolwerk, en de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) is de nieuwste ster aan het firmament. Laten we deze ontwikkeling eens onder de loep nemen en ontdekken hoe deze wetgeving niet alleen een verplichting is, maar ook een katalysator voor een bredere verandering.
Eerlijk gezegd kunnen we niet anders dan enthousiast zijn over de ontwikkelingen in de financiële sector. De sector heeft de handschoen opgepakt en de rol van aanjager van de duurzame transitie omarmd. Er waait een groene wind door de bedrijfscorridors. En de CSRD fungeert daarbij als een wegwijzer: de impact gaat verder dan het voldoen aan regelgeving. Het dwingt ons om duurzaamheid te zien als een integraal onderdeel van zakendoen, waarbij de moeilijkheid en tegelijkertijd de charme, ligt in het feit dat materiële en relevante onderwerpen nooit geïsoleerd benaderd kunnen worden. Het is allemaal aan elkaar gecorreleerd.
Om de duurzame bedrijfstransformatie te bewerkstelligen heet de EU - heel slim - de financiële sector als instigator ingezet. Het is een prikkelende gedachte: niet directe betrokkenheid bij elk bedrijf, maar via het kapitaal de ondernemingen mobiliseren. De financiële sector wordt op deze wijze gedwongen om naast ‘risico’ en ‘rendement’ ook 'verantwoordelijkheid' op te nemen in hun financieringsbeslissingen, waarmee duurzaamheid een cruciale factor in de boardrooms wordt.
De toekomst vraagt niet alleen om rapportage over financiële prestaties, maar ook over non-financiële onderwerpen. Deze transparantie is een welkome verschuiving, omdat we allemaal weten dat gedeelde informatie leidt tot meetbare vooruitgang. Bedrijven ontwikkelen strategieën en beleid, en de financiële sector krijgt de data die nodig is voor weloverwogen investeringsbeslissingen. Het lijkt een win-win.
En de trend beperkt zich niet tot Europa. Wereldwijd zien we initiatieven zoals de International Sustainability Standards Board (ISSB), die deels overlapt met de CSRD. Lokale initiatieven en wetgeving buiten Europa dragen wereldwijd bij aan de groeiende aandacht voor duurzaamheid.
Deze transparantie legt niet alleen de bedrijven bloot, maar kan ook verstrekkende gevolgen hebben voor bestuurders. Waar ze voorheen voornamelijk verantwoordelijk werden gehouden voor financiële malversaties, verschuift de focus nu naar verantwoording op het gebied van duurzaamheid.
En nee, de huidige vorm van duurzaamheidsrapportage zoals gedicteerd door de CSRD is nog niet optimaal. Maar er is een stevige basis gelegd. Vergelijk het met de begindagen van IFRS. Het heeft jaren geduurd voordat er overeenstemming was over financiële rapportage, en nu staan we aan het begin van een soortgelijke reis voor duurzaamheidsrapportage. En ja, dit biedt de kans om maatschappelijk rendement net zo belangrijk te maken als financieel rendement.
In deze evolutie naar duurzaam kapitalisme is de CSRD een relevant puzzelstuk. Laten we de financiële wereld omarmen als de kracht die de transitie naar duurzaamheid mogelijk maakt, wetende dat verandering niet beperkt is tot wetgeving, maar de essentie vormt van een bredere revolutie in de financiële sector. Van denken in financial return naar denken in financial en societal return.