Έμμεση διάκριση λόγω φύλου στον χώρο εργασίας: Η ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία

Στην ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία των δικαστηρίων παρατηρείται η συστηματική προσπάθεια για προστασία απέναντι στις διακρίσεις λόγω φύλου με την απαγόρευση τόσο των άμεσων όσο και των έμμεσων διακρίσεων, έτσι ώστε να εξαλειφθούν οποιεσδήποτε πρακτικές που μπορεί να φέρουν σε μειονεκτική θέση ένα άτομο λόγω του φύλου του, όπως οι διακρίσεις οι σχετικές με τη μερική απασχόληση και τη γονεϊκή άδεια. Αποτυπώνεται η τάση αυτή και στην αγορά εργασίας; Πόσο πρόθυμες είναι οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα να περιορίσουν πρακτικές που ενδεχομένως έχουν σοβαρό αντίκτυπο σε μεγάλο ποσοστό γυναικών;

Η ελληνική αγορά εργασίας φαίνεται να προηγείται συχνά των όποιων ρυθμιστικών επεμβάσεων σε θέματα διασφάλισης της ισότητας των δύο φύλων και αποτροπής της διακριτικής μεταχείρισης στα εργασιακά δικαιώματα.

Παρά την γενική αυτή παρατήρηση όμως εξακολουθούν να υφίστανται ακόμη κάποιες μεμονωμένες αποκλίσεις, κυρίως σε μικρότερα κλιμάκια απασχόλησης και σε θέματα που σχετίζονται με την μητρότητα. Στις περιπτώσεις αυτές η εισαγωγή διατάξεων που προβλέπουν ανάλογα δικαιώματα και στους δύο γονείς καθιστούν αντιπαραγωγική την εμμονή στα στερεότυπα αυτά, προωθώντας περαιτέρω την ισότητα.

Αξίζει επίσης να επισημανθεί ότι η προσέγγιση της ισότητας στην εργασιακή αγορά μόνο μέσω της υιοθέτησης ποσοστώσεων επί τη βάση του φύλου, δεν πρέπει να αποτελεί το μόνο εργαλείο των επιχειρήσεων στον δρόμο προς την εξάλειψη των διακρίσεων. Η ισότητα των ευκαιριών στην πρόσληψη, η ισότητα στην αμοιβή, στην αξιολόγηση, στην εξέλιξη και ανέλιξη στις ανώτατες βαθμίδες διοίκησης, αλλά πρωτίστως η συστηματική εκπαίδευση και καθοδήγηση προς την κατεύθυνση της εγκατάλειψης των στερεοτύπων, είναι οι παράγοντες που θα οδηγήσουν στην εξάλειψη των ιδεοληψιών στην πράξη και στην δημιουργία εργασιακών σχέσεων πλήρους ισότητας.