Do końca 2023 r. Polska miała obowiązek uchwalić przepisy wdrażające unijną dyrektywę w sprawie zapewnienia globalnego minimalnego 15-procentowego poziomu opodatkowania krajowych i międzynarodowych grup kapitałowych (tzw. dyrektywa Pillar 2). Nowe rewolucyjne przepisy obejmują grupy kapitałowe o skonsolidowanych przychodach na poziomie co najmniej 750 mln EUR, a pierwszym rokiem podlegającym potencjalnie rozliczeniu może być rok 2024.
Polska po raz kolejny nie dopełniła obowiązku wynikającego z regulacji unijnych. Nieoficjalnie mówi się, że prace nad projektem ustawy trwają od jakiegoś czasu i że najwcześniej będzie on przedstawiony do konsultacji publicznych w pierwszym kwartale 2024 roku.
Bardzo prawdopodobne jest, że Polska – podobnie jak zdecydowana większość pozostałych krajów unijnych – zdecyduje się na wprowadzenie krajowego podatku wyrównawczego (tzw. top up tax), który będzie jednocześnie spełniał minimalne wymogi dyrektywy (będzie kwalifikowanym podatkiem wyrównawczym). W praktyce, oznacza to, że każda polska spółka czy grupa podlegająca nowym wymogom będzie musiała wyliczyć swoją efektywną stawkę podatkową i rozliczyć się z polskim fiskusem zgodnie z lokalnymi wymogami, niezależnie od ewentualnych dodatkowych obowiązków spoczywających w tym zakresie na zagranicznej centrali grupy.
Dyrektywa Pillar 2 a ulgi podatkowe
Z pewnością wielu podatników zastanawia się, jaki wpływ na kalkulację podatku wyrównawczego w ramach Pillar 2 będą miały powszechnie stosowane w Polsce ulgi. Jak można się domyślać jakiekolwiek ulgi zasadniczo będą obniżać poziom efektywnej stawki podatku (ETR) i w konsekwencji mogą prowadzić do konieczności wyliczenia podatku wyrównawczego.
Efektywna stawka podatku przy ulgach stosowanych w Polsce
Przykładowo ulga z tytułu prowadzenia działalności w Polskiej Strefie Inwestycji (PSI) w uproszczeniu pozwala osiągnąć zerową stawkę ETR w odniesieniu do dochodu generowanego z inwestycji objętej decyzją o wsparciu. Dość podobnie działa ulga IP Box, która pozwala na stosowanie niskiej, bo 5% stawki na dochód osiągnięty z tzw. kwalifikowanych praw własności intelektualnych. Natomiast ulga B+R pozwala na zaliczenie w koszty wydatków, które w praktyce nie są poniesione przez podatnika (np. pozwala kilkukrotnie zaliczyć w koszty podatkowe pensje pracowników poświęcających swój czas na prace badawczo-rozwojowe mimo, że poniesione są tylko jednokrotnie). Przy znacznych rozmiarach tego typu działalności ulga ta pozwala osiągnąć efekt nawet całkowitego braku opodatkowania (tj. gdy kwota kwalifikowanych kosztów jest wyższa niż dochody osiągane przez podatnika). Jednak znacznie częściej stosowanie ulgi B+R powoduje, że zmniejsza się dochód, wobec którego stosowna jest stawka podatkowa. Mimo że nominalna stawka podatku się nie zmienia (np. 19%), to jednak efektywnie płacimy mniejszy podatek.
Dylematy związane z wyliczaniem ETR
Zasady Pillar 2 nakazują przy obliczeniu ETR „wychodzić” od dochodu księgowego, który nie uwzględnia kosztów wygenerowanych dodatkowo dzięki uldze B+R. Jednocześnie dla wyliczenia ETR istotna jest wartość zapłaconego podatku bardziej niż stawka, wg której się go kalkuluje. To powoduje, podobnie jak przy uldze PSI czy też uldze IP Box, że obliczona dla całej jurysdykcji (tj. wszystkich spółek danej grupy kapitałowej prowadzących działalność gospodarczą w Polsce) efektywna stawka podatkowa ETR dla celów Pillar 2 będzie znacznie niższa niż 15%. Czy oznacza to, że podmioty stosujące powyżej powołane przykładowe ulgi będą automatycznie opodatkowane podatkiem wyrównawczym?
Skutki implementacji dyrektywy Pillar 2 dla przedsiębiorstw
Na gruncie OECD wypracowano kompromis, który w teorii ma eliminować bądź ograniczać negatywne skutki Pillar 2 i sytuacje, kiedy z jednej strony dane państwo udzielałoby podatnikom ulg i zachęt podatkowych, a z drugiej strony to samo lub inne państwo mogło ten efekt niwelować przez nałożenie podatku wyrównawczego.
Podatek wyrównawczy
Przyjęto bowiem, że polityka zachęt podatkowych, która ma na celu pobudzenie inwestycji zasługuje na ochronę i odpowiednie mechanizmy zostały inkorporowane do modelu podatku wyrównawczego w ramach Pillar 2. Takim mechanizmem zabezpieczającym jest tzw. substrat majątkowo-osobowy. Jest to wartość wyliczana w oparciu o koszty pracownicze i wartość poniesionych nakładów inwestycyjnych na rzeczowe środki trwałe. Kwota substratu odejmowana jest od dochodu jaki zostaje wyliczony zgodnie zasadami Pillar 2, a więc dochodu, w stosunku do którego stosowana jest stawka podatku wyrównawczego obliczona, jako różnica między pożądaną w modelu podatku wyrównawczego 15-procentową stawką, a niższą od niej ETR dla danej jurysdykcji (czyli obliczoną na podstawie danych wszystkich podmiotów z grupy kapitałowej działających w danym państwie). Jak łatwo się domyślić kwota substratu pełni funkcję de facto ulgi pozwalającej na obniżenie dochodu do opodatkowania podatkiem wyrównawczym. Mechanizm ten w założeniu ma pozwalać na to, aby nadal opłacało się podatnikom realizować inwestycje czy to o charakterze majątkowym czy osobowym, a krajowym legislacjom na kontynuowanie polityki zachęt podatkowych wspierających takie działania. Dla polskich podatników, którzy są adresatami Pillar 2 konieczne jest jednak przeanalizowanie jaki konkretny efekt będzie miało wdrożenie Pillar 2 zarówno w Polsce, jak i w krajach, w których grupa kapitałowa, do której należą, prowadzi swoją działalność. Kluczowe z tej perspektywy będzie także to, jaki kształt będzie miał wprowadzony przez Polskę krajowy podatek wyrównawczy.