Zysk przeznaczony na kapitał zapasowy spółki a rezygnacja z opodatkowania Estońskim CIT

W analizowanym stanie faktycznym z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która wybrała opodatkowanie Estońskim CIT. W okresie opodatkowania Estońskim CIT wspólnicy spółki rozważali podjęcie uchwały o przekazaniu części zysku netto na kapitał zapasowy. Jednocześnie w przyszłości spółka planowała zrezygnować z opodatkowania Estońskim CIT.

Spółka sformułowała kilka pytań dotyczących Estońskiego CIT, z czego jedno z nich dotyczyło zasad ustalania podstawy opodatkowania w momencie zrezygnowania z opodatkowania Estońskim CIT. Mianowicie, spółka powzięła wątpliwość, czy w momencie zrezygnowania z opodatkowania Estońskim CIT konieczne będzie uwzględnienie w podstawie opodatkowania środków przekazanych na kapitał zapasowy spółki. Zdaniem spółki część zysku netto, która w przyszłości zostanie przeznaczona na kapitał zapasowy, nie będzie stanowiła dochodu podlegającego opodatkowaniu Estońskim CIT. W szczególności spółka argumentowała, że:

• „podział zysku” to pojęcie ogólne, dotyczące zarówno przeznaczenia zysków do podziału między wspólników, jak i do przeznaczenia ich na inne cele, przewidziane w umowie spółki;
• uchwałę zgromadzenia wspólników o przeznaczeniu zysku w całości lub w części na kapitał zapasowy należy również uznać za uchwałę o podziale zysku;
• zysk przeniesiony na kapitał zapasowy nie jest więc zyskiem niepodzielonym w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT (jest zyskiem podzielonym) i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu;
• w momencie przeniesienia zysku netto na kapitał zapasowy spółka nie rozpozna dochodu w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - przepis ten odnosi się do podzielenia zysku między wspólników lub przeznaczenia na pokrycie straty;
• w ww. przepisie nie wymieniono przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy, a zatem przeznaczenie zysku na kapitał zapasowy powinno zostać uznane za neutralne podatkowo.

DKIS nie zgodził się jednak ze stanowiskiem spółki. W uzasadnieniu Organ przedstawił rozbudowaną argumentację.

W pierwszej kolejności Organ podkreślił, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w Estońskim CIT nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT, które regulują analogiczne kwestie.

W związku z tym, dokonując wykładni pojęcia podzielony zysk należy odwołać się do art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu Estońskim CIT podlega dochód odpowiadający wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony do wypłaty udziałowcom albo akcjonariuszom (tj. dochód z tytułu podzielonego zysku). Zatem w okresie opodatkowania Estońskim CIT zysk podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy uchwałą o jego podziale został przeznaczony do wypłaty udziałowcom lub akcjonariuszom.

Tym samym, w ocenie Organu nie sposób zaakceptować stanowiska spółki, zgodnie z którym zysk przeniesiony na kapitał zapasowy powinien zostać zakwalifikowany jako zysk podzielony.

Niezależnie od powyższego, DKIS wskazał, że w przypadku wątpliwości natury językowej w zakresie stosowania przepisów o Estońskim CIT (na które wskazywała spółka w przedmiotowej sprawie), istotne jest to, że reinwestycje pozostają nieopodatkowane, natomiast przekazanie majątku do konsumpcji, wypłata, czy inna dystrybucja majątku, podlega już takiemu opodatkowaniu.

Uzasadniając swoje stanowisko DKIS zwrócił również uwagę na konieczność rozróżnienia dwóch odmiennych sytuacji.

W pierwszej kolejności Organ wskazał, że przekazanie zysku na kapitał zapasowy spółki nie jest „podziałem” zysku skutkującym opodatkowaniem Estońskim CIT. W ocenie DKIS taki zysk nie jest bowiem „zyskiem podzielonym” w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT. Zatem przekazanie przez spółkę kapitałową korzystającą z Estońskiego CIT zysku na kapitał zapasowy samo w sobie nie spowoduje konieczności zapłaty podatku dochodowego przez tę spółkę.

Jednocześnie Organ podkreślił, że sytuacja kształtuje się odmiennie w przypadku rezygnacji przez podatnika z opodatkowania Estońskim CIT. Zdaniem DKIS w takim przypadku zastosowanie powinien znaleźć art. 28m ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto).

Tym samym Organ stwierdził, że jeżeli spółka kapitałowa po czterech latach nie zdecyduje się na kontynuowanie (przez cztery kolejne lata) opodatkowania Estońskim CIT, to będzie musiała zapłacić podatek od dochodu z tytułu zysku netto. Co przy tym istotne taki zysk obejmuje również zysk przekazany na podwyższenie kapitału zapasowego. Należy bowiem ponownie podkreślić, że w ocenie Organu taki zysk jest zyskiem niepodzielonym.

W konsekwencji DKIS przyjął, że skoro spółka w przyszłości przewiduje możliwość rezygnacji z opodatkowania Estońskim CIT, to będzie zobowiązana do zapłacenia podatku od dochodu z zysków zgromadzonych na jej kapitale zapasowym w czasie korzystania z Estońskiego CIT.

Z najnowszej interpretacji DKIS wynika, że dokonywanie wykładni przepisów dotyczących Estońskiego CIT każdorazowo wymaga uwzględnienia specyfiki tego reżimu opodatkowania. Tym samym niedopuszczalne jest odwoływanie się do przepisów ustaw podatkowych regulujących analogiczne zagadnienia.

Ponadto analizowana interpretacja potwierdza, że zagadnienia związane ze stosowaniem Estońskiego CIT są rozległe i wciąż wzbudzają wiele wątpliwości po stronie podatników. Czy spółka zaskarży ww. interpretację, jakie będzie stanowisko sądów administracyjnych w tej kwestii? Na te odpowiedzi trzeba jeszcze poczekać. Pewne jest jednak to, że każda kolejna interpretacja i wyrok skłaniają do głębszych analiz i jeszcze wyraźniej ukazują złożoność Estońskiego CIT.