NSA w składzie siedmiu sędziów jednomyślnie podjął uchwałę, zgodnie z którą obiekt budowlany, będący budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, może być dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości uznany za budynek.
29 września 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę w temacie podatku od nieruchomości o sygn. III FPS 1/21, w której uznał, że obiekt budowlany, będący budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego („u.p.b.”) w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy podatkach i opłatach lokalnych („u.p.o.l.”), może być dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości uznany za budynek, jeżeli spełnia kryteria bycia budynkiem wymienione w tym przepisie, a jego wyróżniającą cechą jest powierzchnia użytkowa.
NSA zgodził się z tezą, iż dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości obiekt budowlany będący budowlą w świetle art. 3 pkt 3 u.p.b. może być uznany za budynek w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. Jednakże NSA stwierdził, iż do kwalifikacji obiektu na potrzeby podatku od nieruchomości decydujące znaczenie, oprócz czterech przesłanek z definicji budynku, tj.: trwale związany z gruntem, przegrody budowlane, fundamenty oraz dach, będzie miała również piąta przesłanka, a mianowicie powierzchnia użytkowa.
Jak zaznaczył NSA do powyższej konkluzji prowadzą przede wszystkim: orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego (sygn. P 33/09 i sygn. SK 48/15), autonomiczne uregulowanie w ustawie podatkowej definicji budynku oraz cel fisklany.
Jak zauważył NSA ustawa podatkowana w odróżnieniu od u.p.b. ma na celu realizację określonego celu fiskalnego. Prowadzi to do wniosku, iż identyfikowanie przedmiotu opodatkowania odnoszącego się do budynku powinno następować z uwzględnieniem takiego parametru jak podstawa opodatkowania. Parametrem, który wyznacza podstawę opodatkowania w odniesieniu do budynku – zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. – jest jego powierzchnia użytkowa.
Końcowo, NSA zwrócił uwagę na wyjątkową specyfikę takich budowli jak zbiorniki. Ich podstawowym paremetrem technicznym i użytkowym jest przestrzeń, pojemność, a nie powierzchnia użytkowa. Jak twierdzi NSA może to determinować traktowanie zbiorników dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowli – nawet jeżeli posiadają cechy budynku wymienione w art. 1a ust. 1 pkt 1 tej ustawy.
Zwracamy uwagę, iż prawidłowa jest interpretacja, która pozwala uznać obiekt (który jest budowlą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego) za budynek na gruncie podatkowym (jeśli posiada cechy budynku w rozumieniu u.p.o.l.), jednakże przy powyższej interpretacji należy brać pod uwagę dodatkowe kryterium, a mianowicie czy podstawowym parametrem technicznym i użytkowym wyróżniającym wspominany obiekt jest jego powierzchnia użytkowa. Jeśli nie, a tak może być w przypadku zbiorników przemysłowych jak silosy, elewatory, bunkry do magazynowania paliw czy gazów, to wówczas obiektów tych nie będzie można traktować jako budynków na gruncie prawa podatkowego, mimo że spełniają przesłanki z art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy u.p.o.l.
Mając na uwadze wydaną uchwałę NSA każdy przedsiębiorca posiadający obiekty będące budowlami powinien przejrzeć swoje obiekty budowlane pod kątem uznania ich za budynki w rozumieniu art. 1a ust. pkt 1 u.p.o.l., co może przynieść oszczędności w podatku od nieruchomości.
