Zapraszamy do zapoznania się z treścią „Podatkowego podsumowania tygodnia”, przygotowanego we współpracy z ekspertami podatkowymi KPMG w Polsce.
12 grudnia 2024 roku TSUE wydał wyrok w sprawie o sygnaturze C-436/23, mocą którego dopuścił różnicowanie podatników ze względu na formę prowadzenia działalności gospodarczej w drugim kraju. Trybunał wyjaśnił, że kraje członkowskie mogą stosować różne zasady podatkowe dla firm, które są zarejestrowane jako spółki zależne w danym kraju, w porównaniu do tych, które działają tam poprzez oddziały. W praktyce oznacza to, że jeśli firma ma swoją siedzibę w jednym kraju, ale działa w innym poprzez spółkę zależną, może być obciążona dodatkowym podatkiem zwanym „fairness tax”. Ten podatek dotyczy zysków, które nie są w pełni opodatkowane z powodu korzystania z pewnych korzyści podatkowych przewidzianych w krajowym systemie podatkowym. Natomiast firmy działające poprzez oddziały w tym samym kraju nie muszą płacić tego dodatkowego podatku.
10 grudnia 2024 roku Rada UE przyjęła Dyrektywę FASTER. Zgodnie z Dyrektywą wprowadzony zostanie elektroniczny certyfikat rezydencji podatkowej, który ma umożliwić inwestorom składanie wniosków o zwrot podatku w kraju inwestycji w formie cyfrowej oraz dwa zharmonizowane systemy ulg: system „ulgi u źródła” i procedurę „szybkiego zwrotu”. Państwa członkowskie będą mogły zdecydować, czy chcą wprowadzić obie te procedury czy tylko jedną. Dyrektywa musi zostać implementowana do ustawodawstwa krajowego do 31 grudnia 2028 roku, a przepisy krajowe muszą zacząć obowiązywać 1 stycznia 2030 roku.
Taxation: Council adopts new rules for withholding tax procedures (FASTER)
W wyroku z dnia 12 grudnia 2024 roku w sprawie C-331/23 TSUE stanął na stanowisku, że prawo unijne pozwala krajom na wprowadzenie przepisów, które mogą obciążyć odpowiedzialnością za zapłatę VAT kogoś innego niż głównego podatnika, jeśli jest to konieczne do zabezpieczenia wpływów z podatku. Jednak osoba ta musi mieć możliwość udowodnienia, że podjęła wszelkie możliwe kroki, aby upewnić się, że nie uczestniczyła w oszustwie podatkowym. TSUE uznał również, że przepisy krajowe mogą wymagać, aby ktoś inny niż główny podatnik zapłacił VAT, nawet jeśli główny podatnik ma prawo do odliczenia tego podatku. Oznacza to, że odpowiedzialność za VAT może być dzielona między różne osoby. Dodatkowo, prawo unijne pozwala na to, aby za te same przewinienia podatkowe można było nałożyć zarówno kary administracyjne, jak i sankcje karne, nawet jeśli dotyczą one różnych lat podatkowych.
W wyroku z dnia 12 grudnia 2024 roku w sprawie C-527/23 TSUE uznał, że zgodnie z artykułem 168 dyrektywy VAT krajowe przepisy nie mogą zabraniać podatnikowi odliczenia VAT zapłaconego za usługi nabyte od innych firm w tej samej grupie spółek, tylko dlatego, że usługi te były świadczone również na rzecz innych firm w grupie i nie były konieczne ani uzasadnione. Odliczenie VAT powinno być możliwe, jeśli podatnik wykaże, że usługi te były używane do jego własnych opodatkowanych działań.
W wyroku z dnia 10 grudnia 2024 roku w sprawie o sygn. II FSK 344/22 NSA uznał, że kwoty, które polska spółka otrzymuje jako zwrot podatku dochodowego od spółki maltańskiej, w której posiada udziały, są traktowane jako dochód z udziału w zyskach osób prawnych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Oznacza to, że taki dochód wynika z posiadania udziałów lub akcji, które przynoszą korzyści finansowe z zysków tej spółki. Ponieważ te kwoty są związane z faktem, że polska spółka jest udziałowcem spółki maltańskiej w momencie zwrotu podatku, są one uznawane za dochód z udziału w zyskach osób prawnych.
10 grudnia 2024 roku Sąd Najwyższy podjął uchwałę (sygn. III UZP 3/24), zgodnie z którą odmowa rozłożenia na raty należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne następuje w formie decyzji administracyjnej, od której przysługuje odwołanie do sądu w terminie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego.
16 grudnia 2024 roku w Dzienniku Ustaw opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 2024 roku w sprawie zwolnienia z obowiązku przesyłania części ksiąg rachunkowych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mocą rozporządzenia Minister Finansów zwolnił z obowiązku przesyłania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej danych z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatników innych niż określeni w art. 9 ust. 1d ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych – za rok podatkowy, który rozpoczyna się po dniu 31 grudnia 2024 roku, a przed dniem 1 stycznia 2026 roku oraz spółki niebędące osobami prawnymi – za rok obrotowy, który rozpoczyna się po dniu 31 grudnia 2024 roku, a przed dniem 1 stycznia 2026 roku. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2025 roku.
3 grudnia 2024 roku Komisja Europejska ogłosiła zaproszenia do składania wniosków w ramach Funduszu Innowacyjnego. Daje on ogromne możliwości rozwoju innowacyjnych technologii niskoemisyjnych w wielu sektorach przemysłowych. Wśród nich znajdują się dla przykładu spalanie paliw, rafinacja oleju, produkcja metali, cementu, szkła, wyrobów ceramicznych, papieru, amoniaku, wodoru oraz technologie związane z lotnictwem i transportem morskim. Szczególny nacisk kładziony jest na projekty koncentrujące się na wykorzystaniu ciepła odpadowego, elektryfikacji procesów przemysłowych oraz poprawie efektywności energetycznej.
