Podatkowe podsumowanie tygodnia 28.10 - 04.11.2024

30 października 2024 roku w Dzienniku Ustaw opublikowana została ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa ta wprowadza możliwość wyboru kasowego rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów, tzw. kasowego PIT. Z takiego rozwiązania będą mogli skorzystać przedsiębiorcy, którzy wykonują działalność wyłącznie samodzielnie, jeżeli ich przychody z tej działalności w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły kwoty 1 mln zł. Nowe rozwiązanie dotyczyć będzie także przedsiębiorców, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej. Kasowy PIT będzie dobrowolną formą rozliczeń, którą podatnik będzie wybierał, składając oświadczenie naczelnikowi urzędu skarbowego. Nowe przepisy wejdą w życie 1 stycznia 2025 roku.

Dziennik Ustaw 2024 r. poz. 1593

28 października 2024 roku Komisja Europejska przyjęła projekt zmian w Dyrektywie 2011/16/EU dotyczącej współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (DAC). Nowe przepisy, oznaczone jako DAC9, mają na celu ułatwienie firmom spełnienia obowiązków sprawozdawczych wynikających z Dyrektywy Pillar II, która wprowadza globalny minimalny poziom opodatkowania dla międzynarodowych grup przedsiębiorstw. Zgodnie z DAC9, wielonarodowe grupy przedsiębiorstw będą mogły składać jedną centralną deklarację podatkową dla całej grupy, co uprości proces i zmniejszy obciążenia administracyjne. Po przyjęciu zmian przez Radę UE, kraje członkowskie będą miały czas do 31 grudnia 2025 roku na wdrożenie nowych przepisów. Wielonarodowe grupy przedsiębiorstw będą musiały złożyć pierwszą deklarację dotyczącą podatku wyrównawczego do 30 czerwca 2026 roku, a organy podatkowe wymienią te informacje do 31 grudnia 2026 roku. Zmiany te mają na celu usprawnienie procesu raportowania i zwiększenie przejrzystości podatkowej w UE.

Administrative cooperation in taxation - European Commission

28 października 2024 roku opublikowano projekt rozporządzenia, który zmienia wykaz materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Projekt przewiduje uwzględnienie w wykazie „magazynów energii wraz z osprzętem” oraz usług „montażu magazynu energii”. Dodatkowo, obejmuje ulgą termomodernizacyjną realizację mikroinstalacji wiatrowych. Projekt zakłada również uchylenie możliwości skorzystania z ulgi przy zakupie i montażu kotłów olejowych i gazowych oraz doprecyzowanie przepisów dotyczących m.in. pomp ciepła, docieplenia dachów, zakupu drzwi zewnętrznych, systemów zarządzania energią i przyłączy do sieci ciepłowniczej. Zmieniono też sformułowanie „osprzęt” na „infrastrukturę niezbędną do funkcjonowania”, aby dostosować przepisy do ustawy o odnawialnych źródłach energii. Nowe regulacje mają na celu uproszczenie i ujednolicenie zasad korzystania z ulgi termomodernizacyjnej oraz eliminację wątpliwości interpretacyjnych.

Projekt

W ubiegłym tygodniu opublikowano założenia do projektu ustawy odraczającej obowiązek stosowania Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF). Nowe przepisy przewidują etapowe wprowadzenie obowiązkowego KSeF: od 1 lutego 2026 roku dla przedsiębiorców z obrotem powyżej 200 mln zł w 2025 roku, a od 1 kwietnia 2026 roku dla pozostałych. Dodatkowo, do 31 lipca 2026 roku odroczone zostaną niektóre wymogi, takie jak podanie numeru KSeF w płatnościach za e-faktury oraz kary za nieprzestrzeganie obowiązków KSeF. Umożliwione będzie stosowanie trybu offline do końca 2026 roku oraz wystawianie faktur konsumenckich w KSeF. Podatnicy „wykluczeni cyfrowo” będą mogli wystawiać faktury w dotychczasowej formie do 30 września 2026 roku. Projekt zakłada również doprecyzowanie przepisów dotyczących korzystania z danych KSeF przez organy KAS.     

Projekt ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - Kancelaria Prezesa Rady Ministrów - Portal Gov.pl

25 października 2024 roku opublikowano informację o wydaniu opinii zabezpieczającej (sygn. DKP16.8082.10.2024) dotyczącej połączenia transgranicznego odwrotnego. Opinia dotyczyła wymiany udziałów oraz przeniesienia majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą, zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych. Szef KAS ocenił, że transakcja przyniesie korzyści podatkowe dla spółki przejmującej i jej udziałowca. Spółka przejmująca nie uzyska przychodu z tytułu nadwyżki wartości rynkowej majątku nad wartością emisyjną udziałów, a udziałowiec nie będzie musiał opodatkować wartości emisyjnej udziałów. Przychód ten nie będzie opodatkowany w Polsce dzięki umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Szef KAS stwierdził, że głównym celem transakcji nie były korzyści podatkowe, lecz uproszczenie struktury organizacyjnej, konsolidacja spółek oraz oszczędności. Uzasadnienie gospodarcze było racjonalne i poparte argumentami ekonomicznymi, dlatego art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania. W konsekwencji, Szef KAS wydał opinię zabezpieczającą zgodnie z art. 119y § 1 tej ustawy.

606766 | Podglad | Informacje | Eureka

28 października 2024 roku NSA podjął uchwałę w sprawie o sygn. akt II FPS 2/24 rozstrzygając, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 marca 2017 roku, to naczelnik urzędu skarbowego jest właściwy do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji wydanej przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. Kluczowym zagadnieniem była wykładnia art. 239b § 3 Ordynacji podatkowej w kontekście ustalenia, który organ podatkowy jest właściwy do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. NSA wskazał, że zgodnie z art. 13 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, organami podatkowymi są m.in. naczelnik urzędu skarbowego i naczelnik urzędu celno-skarbowego. NSA podkreślił, że instytucja rygoru natychmiastowej wykonalności jest elementem szeroko rozumianego poboru podatku, co wskazuje na kompetencje naczelnika urzędu skarbowego w tym zakresie. Ustanowienie rygoru natychmiastowej wykonalności ma bezpośredni związek z egzekucją należności pieniężnych. Uchwała ta ma na celu wyjaśnienie i ujednolicenie praktyki w zakresie właściwości organów podatkowych.

28 października 2024 roku NSA podjął uchwałę w sprawie o sygn. akt II FPS 1/24, w której stwierdził, że określona w art. 30 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu zasada rozstrzygania rozbieżności przy interpretacji jej przepisów w oparciu o tekst w języku angielskim zobowiązuje polskiego płatnika do zastosowania się do treści art. 11 ust. 1 i ust. 2 tej konwencji w wersji w języku angielskim niezależnie od sprostowania błędu w tym przepisie w wersji w języku polskim mocą obwieszczenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 20 listopada 2017 roku o sprostowaniu błędu.

NSA wyrokiem z dnia 29 października 2024 roku, sygn. I FSK 352/21, stwierdził, że wyrok TSUE z dnia 11 kwietnia 2019 roku w sprawie C-691/17 wyjaśnia, że organy podatkowe nie są zobowiązane do sprawdzania możliwości sprostowania faktur przez ich wystawców ani do nakazywania takiego sprostowania przed oddaleniem wniosku o odliczenie VAT. Zgodnie z wyrokiem, nawet jeśli nie ma podejrzeń o oszustwo, organ podatkowy może odmówić przedsiębiorstwu prawa do odliczenia VAT nienależnie zapłaconego dostawcy usług, jeśli transakcja powinna podlegać mechanizmowi odwrotnego obciążenia. Jednakże, przedsiębiorstwo musi mieć możliwość skierowania wniosku o zwrot VAT bezpośrednio do organu podatkowego, zwłaszcza gdy zwrot od dostawcy jest nadmiernie utrudniony lub niemożliwy, np. z powodu jego niewypłacalności. W rezultacie, organy podatkowe muszą rozważyć, czy istnieje sposób umożliwiający podatnikowi odzyskanie nienależnie zapłaconego podatku, nawet jeśli dostawca nie wystawił faktury korygującej.

W sprawie o sygn. akt II FSK 1090/21 NSA wyrokiem z dnia 29 października 2024 roku stwierdził, że opłacenie przez pracodawcę składek na ubezpieczenie w części inwestycyjnej generuje przychód pracownika ze stosunku pracy w momencie ich wpłaty, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Pracodawca jako płatnik, ma obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od opłaconych składek. Środki wypłacone z części inwestycyjnej polisy nie powodują powstania przychodu, chyba że ubezpieczony uzyskał dochód z polisy, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a ustawy o PIT. W takim przypadku dochód z inwestowania składki ubezpieczeniowej podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT. Obowiązek poboru tego podatku nie spoczywa na pracodawcy.