Podatkowe podsumowanie tygodnia 26.02 - 04.03.2024

W wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów opublikowane zostały założenia projektu ustawy wdrażającej tzw. kasowy PIT.

Zgodnie z założeniami, ustawa wprowadzi możliwość wyboru kasowej metody rozliczania przychodów i kosztów (tzw. kasowy PIT) przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą, jeżeli ich przychody z tej działalności w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły kwoty 500 tys. zł. Przedsiębiorcy będą płacić podatek PIT dopiero po faktycznym otrzymaniu zapłaty za wydany towar albo wykonaną usługę oraz potrącać koszty uzyskania przychodów w dacie zapłaty za otrzymany towar lub wykonaną usługę. Po upływie 2 lat, licząc od dnia wystawienia faktury, rachunku albo zawarcia umowy, podatnik będzie obowiązany rozpoznać przychód z działalności gospodarczej, nawet jeżeli nie otrzyma od kontrahenta zapłaty za wydany towar lub wykonaną usługę. Ten sposób rozliczenia znajdzie zastosowanie wyłącznie do transakcji pomiędzy przedsiębiorcami (tzw. B2B). Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to II kwartał 2024 r.

W wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów opublikowane zostały założenia programowe projektu ustawy o opodatkowaniu wyrównawczym jednostek wchodzących w skład grup międzynarodowych i krajowych.

Projekt implementuje do polskiego porządku prawnego przepisy dyrektywy Rady (UE) 2022/2523 z dnia 14 grudnia 2022 r. Celem dyrektywy jest wdrożenie w Unii Europejskiej Globalnych zasad przeciwdziałania erozji podstawy opodatkowania („zasad GloBE”), czyli wprowadzenie systemu tzw. globalnego podatku minimalnego. Jest to rozwiązanie, w którym największe przedsiębiorstwa międzynarodowe będą podlegały każdego roku sprawdzeniu, czy spełniają wymóg minimalnego efektywnego poziomu opodatkowania: 15%. Jeśli efektywny poziom opodatkowania dochodu dla danej grupy międzynarodowej, w określonej jurysdykcji, będzie wynosił poniżej 15%, na taką grupę zostanie nałożony odpowiedni podatek wyrównawczy (ang. top-up tax). Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to dopiero III kwartał 2024 r.

1 marca 2024 r. opublikowany został projekt rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług. Celem rozporządzenia jest obniżenie do wysokości 8% stawek podatku VAT na:

• usługi kosmetyczne, manicure i pedicure
• usługi kosmetyczne, manicure i pedicure świadczone w domu oraz
• pozostałe usługi kosmetyczne.

Projekt jest teraz na etapie opiniowania. Nowe przepisy mają wejść w życie 1 kwietnia 2024 r.

Ministerstwo Finansów poinformowało, że nie planuje odroczenia wejścia JPK-KR w nowej postaci. Planowane są jednak pewne zmiany, m.in.:

• wprowadzenie JPK-EŚT (dotyczącego środków trwałych):
  • wyodrębnienie elementu „Ewidencja do nowej schemy JPK-EŚT” lub uczynienie go fakultatywnym w pierwszym roku obowiązywania nowych przepisów;
  • wykazywanie danych historycznych dot. środków trwałych nie będzie wymagane;
  • część przepisów będzie stosowana fakultatywnie w pierwszym roku;
• zmiany w zakresie stosowania nazwy Kontrahenta dot. najprawdopodobniej osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej;
• nieingerowanie w plan kont podatników i MSSF;
• możliwość przypisania kilku znaczników w węźle ZOIS do jednego konta;
• zmiany w zakresie rozliczenia podatku dochodowego:
  • planowane są zmiany w nazewnictwie tego węzła, aby uniknąć niejasności. Klasyfikacja różnic będzie rejestrowana na poziomie dokumentu, a nie zapisu;
• możliwość wysyłania plików w cyklach kwartalnych lub miesięcznych.

W wyroku z dnia 29 lutego 2024 r. w sprawie C-314/22 TSUE uznał, że Artykuł 90 dyrektywy Rady 2006/112/WE dotyczącej VAT mówi, że państwa członkowskie mogą ustalać termin na złożenie wniosku o zwrot VAT w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania z powodu niezapłaconych faktur. Jest to możliwe pod warunkiem, że termin ten zaczyna bieg w momencie, gdy podatnik mógłby skorzystać z prawa do obniżenia. Jeśli nie ma krajowych przepisów dotyczących terminu, powinien być on jasny dla podatnika. Dodatkowo, brak szczególnych przepisów krajowych uniemożliwia organowi podatkowemu wymaganie od podatnika korekty faktury przed umorzeniem VAT, pod warunkiem, że podatnik nie miał możliwości dokonania takiej korekty w odpowiednim czasie. Ewentualne prawo do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT za niezapłacone faktury uprawnia również do zwrotu zapłaconego VAT wraz z odsetkami za zwłokę, a data, od której podatnik korzysta z tego prawa, stanowi punkt wyjścia dla obliczenia odsetek, jeśli brak jest szczegółowych zasad ich stosowania w przepisach krajowych.

29 lutego 2024 r. TSUE wydał wyrok w sprawie C-676/22 (B2 Energy s.r.o.). Zdaniem TSUE artykuł 138 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: dostawcy mającemu siedzibę w jednym państwie członkowskim, który dostarczył towary do innego państwa członkowskiego, trzeba odmówić zwolnienia z podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawca ten nie wykazał, że towary zostały dostarczone odbiorcy mającemu status podatnika w tym ostatnim państwie członkowskim, a w świetle okoliczności faktycznych i dowodów przedstawionych przez dostawcę brak jest danych niezbędnych do zweryfikowania, czy ów odbiorca miał taki status.

Ministerstwo Finansów przygotowało druki CIT do rozliczenia roku podatkowego 2023. Udostępnione zostało gotowe zeznanie CIT-8 w wersji 33 oraz CIT-8AB, CIT-8E, CIT-8FR, CIT-D. Druki należy złożyć do dnia 2 kwietnia 2024 r.

W wyroku z 22 lutego 2024 r., sygn. II FSK 710/21 NSA wypowiedział się w sprawie podatnika, który przejął udziały w spółce od żony. Zadeklarował taki sam podatek, jaki płaciła do tej pory jego żona – czyli podatek liniowy w wysokości 19%. Na poleceniach przelewu wskazywał, że kwoty płacone są tytułem „zaliczki na podatek PIT-36L”. Będąc przekonanym, że tak złożone oświadczenie o wyborze formy opodatkowania jest wystarczające w rozumieniu ustawy o PIT, nie składał żadnej dodatkowej deklaracji. Wątpliwości dotyczyły tego, czy skutecznie złożył w ten sposób oświadczenie o wyborze formy opodatkowania w rozumieniu przepisów art. 9a ust. 2 ustawy o PIT.

Zdaniem NSA, należy wyraźnie odróżnić wniosek od oświadczeń. W art. 9a ust. ustawy o PIT mowa jest jedynie o oświadczeniu, a zatem w zasadzie rolą organu interpretacyjnego było prześledzenie, czy podatnik oświadczył swoją wolę w sposób należyty. W tym kontekście nie chodzi o funkcje przelewu jako takiego, lecz o to, co znalazło się w tytule tego przelewu. Jeżeli przyjmiemy, że podatnik oświadczył w ten sposób, że opłaca podatek w formie liniowej – to należy uznać, że takie oświadczenie złożył.