Jak wynika z interpretacji indywidulanej z dnia 2 marca 2018 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, podatnicy nie będą zwolnieni z obowiązku sporządzenia analizy danych porównawczych w przypadku tzw. refaktury. Zdaniem organu interpretacyjnego, użycie pomiędzy podmiotami powiązanymi takiej samej ceny, jaka została ustalona pomiędzy podmiotami niepowiązanymi nie determinuje jej rynkowego poziomu.

Obowiązek sporządzenia analizy danych porównawczych w stosunku do transakcji zawartych w 2017 roku dotyczy podatników, których przychody lub koszty w poprzednim roku podatkowym przekroczyły równowartość 10 mln EUR. Próg wartościowy dla jednej transakcji objętej obowiązkowym sporządzeniem analizy danych porównawczych wynosi 90 tys. EUR i wzrasta o 5 tys. EUR z każdym dodatkowym 1 mln EUR przychodu lub kosztu osiągniętego przez podatników w roku poprzednim. Kryteria, na podstawie których ustalany jest próg wartościowy dla jednej transakcji objętej obowiązkiem dokumentacyjnym zostały wyjaśnione w interpretacji ogólnej Ministra finansów z 24 stycznia 2018 r., o czym pisaliśmy już na naszym blogu (LINK ). Minister określił wówczas, iż transakcje jednego rodzaju, zawierane na analogicznych warunkach z różnymi podmiotami podlegają sumowaniu względem obowiązujących progów wartościowych transakcji objętej obowiązkiem dokumentacyjnym.

W interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż obowiązek sporządzenia analizy porównawczej, w odniesieniu do wybranych kategorii „transakcji” ma na celu ustalenie czy ceny stosowane przy nabyciu towarów lub usługi zostały ustalone zgodnie z warunkami, jakie w porównywalnych okolicznościach ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Tym samym, nabycie towaru lub usługi od podmiotu niepowiązanego i późniejsze jego zbycie bez narzucenia marży spełnia przesłanki „transakcji” i podlega obowiązkowi dokumentacyjnemu. Konsekwentnie zatem, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej twierdzi, że samo wykorzystanie takiej samej ceny, jaka została użyta między podmiotami niezależnymi nie oznacza automatycznie, iż ustalona cena pomiędzy kontrahentami powiązanymi była ceną rynkową. Ponadto, podmiot refakturujący koszt usługi może pełnić wiele innych funkcji związanych z przedmiotową transakcją, takich jak prowadzenie negocjacji handlowych czy obsługa kontraktów. W takim przypadku, przeniesienie na podmiot powiązany jedynie kosztów nabycia określonej usługi może prowadzić do wniosku, iż w analogicznej, porównywalnej sytuacji podmiot niepowiązany zachowałby się inaczej.

Warto zwrócić uwagę, iż Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji w żaden sposób nie odniósł się do argumentu podatnika o wytycznych OECD w zakresie dostosowania potrzeby dokumentacyjnej do kosztów i obciążeń administracyjnych podatnika. Jednym z obligatoryjnych elementów dokumentacji podatkowej jest bowiem wskazanie metody i sposobu kalkulacji przychodu wraz z uzasadnieniem jej wyboru. Wyjaśnienie przez podatnika zasadności stosowania refaktury kosztów oraz okoliczności, które wpłynęły na brak narzucenia marży, następuje więc już na etapie dokumentacji podatkowej. Brak odpowiedzi na taki argument ze strony organu wskazuje, iż wcześniejsza analiza rynkowego poziomu refaktury kosztów na etapie dokumentacji nie zwalnia podatnika z pogłębionej analizy transakcji na etapie analizy porównawczej.
Wątpliwości budzi również kwestia technicznego wykonania analizy rynkowości w odniesieniu do transakcji refakturowanej. W naszej ocenie, najlepszym sposobem jej sporządzenia jest przygotowanie opisu zgodności warunków transakcji lub innych zdarzeń z warunkami, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty.

Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 marca 2018 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.15.2018.1.AZ