• Iwona Krzemińska, autor |

2 sierpnia 2019 r. Dyrektor KIS wydał negatywną interpretację indywidualną dotyczącą opodatkowania podatkiem u źródła (WHT) wynagrodzenia za usługi pośrednictwa (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.186.2019.2.JF).

Wnioskodawca wskazał, że należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Grupa należy do liderów sprzedaży detalicznej na terytorium Europy oraz krajów Bliskiego Wschodu. Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów budowlanych i wykończenia wnętrz, a także innych produktów pod powszechnie rozpoznawalną marką. W ramach realizowanej strategii spółka zawarła umowę z usługodawcą z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Na podstawie tej umowy usługodawca świadczy spółce usługę pośrednictwa w zakupach. Usługodawca jest spółką powiązaną z wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT.

W ramach świadczonych przez usługodawcę usług dominująca jest usługa pośrednictwa w dokonywaniu zakupów towarów w ramach wybranej gamy produktów. Usłudze pośrednictwa towarzyszą świadczenia akcesoryjne, niezbędne do świadczenia usługi głównej. W ramach tych świadczeń wnioskodawca nabywa usługi projektowania, logistyczne, wybór asortymentu itd. Celem wnioskodawcy nie jest jednakże nabycie każdej z usług akcesoryjnych (np. usług logistycznych), lecz nabycie kompleksowej usługi pośredniczenia w dokonywaniu zakupów całej gamy produktowej, przy jednoczesnym obniżeniu kosztów dokonywania tego typu zakupów. Podatnik podkreślał, że usługi akcesoryjne służą należytemu wykonaniu świadczenia dominującego, jakim jest pośrednictwo w dokonywaniu zakupów.

Ponadto spółka wskazała, że związku ze świadczeniem przez usługodawcę usług pośrednictwa nie nabywa ona know-how, praw autorskich, licencji, znaków towarowych. W konsekwencji, w ocenie wnioskodawcy płatności za nabywane usługi nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 ani art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, a więc wymogi wskazane w powyższych przepisach nie mają w przypadku usług nabywanych przez spółkę zastosowania.

Dyrektor KIS nie zgodził się z podatnikiem i zwrócił uwagę na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. W orzecznictwie NSA podkreśla się, że w aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające charakter podobny do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a, ale posiadające też elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od wskazanych w tym przepisie.

Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po dojściu do jednoznacznego wniosku, że umowa zawiera istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych WHT, ostatecznie decyduje treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko nazewnictwo. W opinii organu interpretacyjnego kluczowe znaczenie przy analizie konkretnego świadczenia pod kątem „podobieństwa” ma zatem precyzyjne określenie istoty tego świadczenia. 

Podsumowując, należy uznać, że Usługi pośrednictwa nabywane od podmiotu powiązanego są świadczeniami o podobnym charakterze do usług doradczych, reklamowych, zarządzania i kontroli oraz badania rynku, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym podlegają objęciu regulacją art. 21 ust. 1 pkt 2a.

Dyrektor KIS w wydanej interpretacji podkreślił, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności.