Brak wymogu badania beneficial owner dla dywidend Brak wymogu badania beneficial owner dla dywidend

Wnioskodawca zwrócił się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z pytaniem, czy w celu skorzystania z prawa do zwolnienia dywidendy wypłacanej na rzecz udziałowca z WHT na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT spółka ma obowiązek weryfikacji czy podmiot, na rzecz którego wypłacana jest dywidenda jest jej rzeczywistym właścicielem.

W ocenie wnioskodawcy obowiązek weryfikacji czy podmiot, na rzecz którego wypłaca dywidendę, jest jej rzeczywistym właścicielem nie został wprost wskazany w przepisach, w konsekwencji czego nie został na płatnika nałożony prawem obowiązek badania statusu rzeczywistego właściciela odbiorcy płatności w celu zastosowania zwolnienia z WHT w przypadku dywidendy.

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej płatnik, który chce zastosować zwolnienie wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT i nie dokonywać poboru podatku u źródła, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia, zachowując przy tym należytą staranność. To oznacza, że płatnik ma obowiązek weryfikować czy uzyskująca dochody z dywidendy spółka spełnia wszystkie warunki do skorzystania ze zwolnienia z WHT. W ramach należytej staranności nie można ograniczać się jedynie do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia wynikających z art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT. W związku z czym stanowisko wnioskodawcy było nieprawidłowe.

Wnioskodawca zaskarżył przedmiotową interpretację do WSA we Wrocławiu, zarzucając Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej bezpodstawne przyjęcie, że w celu zastosowania zwolnienia z WHT w przypadku wypłaty dywidendy konieczna jest weryfikacja statusu rzeczywistego właściciela odbiorcy należności.

Rozpoznając sprawę, WSA we Wrocławiu nie zgodził się ze stanowiskiem organu i uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wskazał, iż w sprawie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez ich błędną interpretację. Przedmiotem pytania spółki nie było to, czy należy dochować należytej staranności przy zweryfikowaniu oświadczeń składanych przez odbiorców dywidendy, a jedynie to, czy spółka ma ustalać, czy odbiorca dywidendy jest jej rzeczywistym właścicielem.

Po pierwsze, sąd nie wyobraża sobie sytuacji, iż odbiorca dywidendy nie jest jej właścicielem. Podmiot otrzymuje dywidendę z tego tytułu, iż jest udziałowcem w jakiejś spółce. Po drugie, warunki do zwolnienia dywidendy z opodatkowania u źródła są określone w art. 22 ust. 4 i nast. ustawy o CIT, a także obwarowane pewnymi warunkami formalnymi w przypadku dywidend powyżej 2 milionów złotych.

Z przepisu art. 26 ust. 1f ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że w przypadku dywidend odbiorca nie ma obowiązku składania oświadczenia, iż jest jej rzeczywistym, końcowym właścicielem. Jest to sprzeczne z logiką samej konstrukcji dywidendy. Wypłacający dywidendę nie ma obowiązku weryfikacji tej okoliczności. Oczywiście, ma obowiązek dochować należytej staranności przy weryfikowaniu okoliczności, które zwalniają dywidendę z opodatkowania, ale nie ma obowiązku spełniać warunków nie wynikających z przepisów. Sąd zgodził się z częścią argumentów organu dotyczących tego, co to jest należyta staranność, jak należy ją rozumieć, co należy do obowiązków podatnika. Prawidłowa jest także teza, że nie można poprzestać na formalnym pobraniu dokumentów. Jednak konkluzja organu, iż należy ustalić, czy otrzymujący dywidendę jest jej rzeczywistym właścicielem, jest błędna.