Wypłata należności na rzecz zagranicznego kontrahenta może stanowić schemat podatkowy Kiedy wypłata za granicę może rodzić obowiązki w MDR?
Przy wypłacie należności na rzecz zagranicznego kontrahenta polski podmiot powinien nie tylko nadzorować właściwe wypełnienie obowiązków w zakresie podatku u źródła (WHT). Takie wypłaty, zarówno opodatkowane WHT, jak i nim nieobjęte, mogą rodzić obowiązki na gruncie raportowania schematów podatkowych (MDR).
Przepisy dotyczące MDR znajdują się w Ordynacji podatkowej. Na ich gruncie różnego rodzaju czynności, np. zawarcie umowy, przeprowadzenie transakcji lub dokonanie jakiegokolwiek innego działania (w przepisach MDR definiuje się je jako uzgodnienia), odznaczające się określonymi cechami, mogą stanowić schemat podatkowy podlegający raportowaniu do Szefa KAS. W Ordynacji podatkowej wskazano trzy grupy takich cech:
- ogólne cechy rozpoznawcze,
- szczególne cechy rozpoznawcze,
- inne szczególne cechy rozpoznawcze.
Wystąpienie szczególnej cechy rozpoznawczej lub innej szczególnej cechy rozpoznawczej prowadzić może do powstania schematu podatkowego. W przypadku wystąpienia ogólnej cechy rozpoznawczej, dla powstania schematu podatkowego konieczne jest również spełnienie kryterium głównej korzyści. Kryterium to uważa się za spełnione, jeżeli na podstawie istniejących okoliczności oraz faktów należy przyjąć, że dane uzgodnienie zostało dokonane głównie w celu osiągnięcia korzyści podatkowej.
W przypadku wypłat dokonywanych za granicę polskie podmioty powinny mieć na uwadze przede wszystkim dwie inne szczególne cechy rozpoznawcze, związane z wysokością wypłacanych należności.
Pierwsza z nich związana jest z WHT. Dotyczy ona uzgodnień (np. zawarcia nowej umowy z zagranicznym kontrahentem, na podstawie której będzie polski płatnik będzie wypłacał zagranicznemu odbiorcy należności opodatkowane WHT), w których hipotetyczny podatek, który zostałby pobrany przez płatnika WHT – gdyby nie miały zastosowania właściwe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zwolnienia podatkowe przewidziane w ustawodawstwie krajowym (na gruncie ustawy o CIT po spełnieniu określonych warunków z WHT mogą być zwolnione dywidendy, odsetki oraz należności licencyjne) – przekraczałby 5 mln zł w trakcie roku kalendarzowego. Mając na uwadze, że podstawowa stawka WHT z ustawy o CIT wynosi 19% lub 20%, to jeżeli hipotetyczna wysokość wypłat wynikająca z danego uzgodnienia (np. umowa czy uchwała o wypłacie dywidendy) wynosi co najmniej 25 000 000 zł, to uzgodnienie to powinno zostać zaraportowane jako schemat podatkowy do Szefa KAS.
Należy podkreślić, że kwotę hipotetycznego niepobranego podatku w wysokości 5 mln zł szacujemy dla jednego uzgodnienia, a nie jednego kontrahenta. Przykładowo, jeżeli na rzecz tego samego podmiotu dokonujemy wypłat na podstawie trzech różnych umów (umowa licencyjna, umowa pożyczki, umowa o świadczenie usług zarządzania), to próg ten szacujemy osobno w przypadku wypłat wynikających z każdej z trzech umów.
Druga cecha obejmuje wypłaty, które są objęte WHT, jak i wypłaty nim nieobjęte. Występuje ona, jeżeli dochodzi do osiągnięcia przez nierezydenta dochodu (przychodu) w danym roku kalendarzowym w wysokości przekraczającej 25 mln zł. W przeciwieństwie do cechy opisanej powyżej, w przypadku tej cechy sumujemy dochody nierezydenta wynikające z wszelkich uzgodnień, bez względu na to, czy podlegają WHT. Odwołując się do wskazanego powyżej przykładu, należałoby zsumować dochody wynikające z umowy licencyjnej, umowy pożyczki, umowy o świadczenie usług zarządzania, a także dochody z tytułów niepodlegających opodatkowaniu WHT. Należy podkreślić, że sumowaniu podlegają jedynie dochody / przychody, z których tytułu dla nierezydenta powstaje ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Cecha ta zatem nie dotyczy np. transakcji towarowych.
Jak wskazało Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach podatkowych dotyczących MDR, wystąpienie wskazanych cech w żaden sposób nie przesądza, że mamy do czynienia z agresywną optymalizacją podatkową. Wystąpienie tych cech warunkowane jest obiektywnym kryterium w postaci wysokości wypłacanych należności. Nie każdy schemat podatkowy podlegający raportowaniu jest nakierowany na osiągnięcie korzyści podatkowej. W szczególności to dotyczy schematów, które spełniają szczególne cechy rozpoznawcze lub inne szczególne cechy rozpoznawcze, ponieważ w ich przypadku nie jest wymagane wystąpienie kryterium głównej korzyści.
Należy podkreślić, że z wypłatą należności na rzecz zagranicznych kontrahentów, w zależności od okoliczności danej sprawy, może wiązać się wystąpienie innych cech rozpoznawczych skutkujących obowiązkami w zakresie MDR. Obowiązki te uzależnione są także od roli pełnionej w ramach danego schematu (promotor, korzystający, wspomagający) oraz wystąpienia określonych kryterium na gruncie przepisów dotyczących MDR (kryterium kwalifikowanego korzystającego oraz kryterium transgraniczne).