Płatności za usługi inżynieryjne poza WHT Płatności za usługi inżynieryjne poza WHT

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym w interpretacji, wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce jest wiodącym na rynku producentem systemów bezpieczeństwa dla samochodów osobowych.

W ramach umowy zawartej na szczeblu międzynarodowej grupy, której stroną jest wnioskodawca, spółka ponosi koszty nabycia różnego rodzaju usług o charakterze inżynieryjnym. Nabywane usługi mają na celu dostosowywanie oraz rozwijanie określonych elementów modułów, które znajdują zastosowanie w wytwarzanych przez spółkę produktach.

W ocenie wnioskodawcy, ponoszone przez niego koszty usług inżynieryjnych związane z ww. czynnościami nie rodzą po jego stronie obowiązku pobrania podatku u źródła. 

Spóła zajęła stanowisko, zgodnie z którym nabywane usługi nie stanowią usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Następnie wnioskodawca podkreślił, że nabywane przez spółkę usługi inżynieryjne nie stanowią również świadczeń o podobnym charakterze do wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Wnioskodawca na poparcie prawidłowości swojego stanowisko przedstawił również interpretacje indywidualne wydane na gruncie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, dotyczące ograniczenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów usług nabywanych przez podatnika od podmiotów powiązanych.

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej stanowisko spółki było prawidłowe – usługi inżynieryjne nie stanowią usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT czy usług o podobnym charakterze. 

Organ podkreśli, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie o CIT. Tym samym, by: „(…) dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej nazwane.”. Dyrektor KIS zwrócił również uwagę, że sama nazwa usługi nie może być jedynym kryterium kwalifikacji danej usługi jako będącej lub nie będącej objętą dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Decydujące znaczenia ma tu bowiem charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń w ramach danej usługi.

Powyższa interpretacja stanowi potwierdzenie możliwości posługiwania się przez podatników dorobkiem orzeczniczym oraz interpretacyjnym wypracowanym na gruncie przepisów dotyczących nabywania usług niematerialnych od podmiotów powiązanych. 

Z uwagi na brak definicji legalnych w ustawie o CIT pojęć takich jak usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawnych, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz tożsamość semantyczną pojęć (usług) z art. 21 oraz art. 15e ustawy o CIT, zasadnym jest posiłkowanie się dorobkiem interpretacyjnym i orzeczniczym wypracowanym na kanwie art. 15e ustawy o CIT w odkodowywaniu znaczenia pojęć objętych dyspozycją art. 21 ustawy o CIT. Podobne stanowisko zostało przedstawione m. in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 20 lutego 2018 r. (znak 0111-KDIB1-2.4010.2.2018.1.AW).