Certyfikaty rezydencji otrzymane w formie dokumentu elektronicznego mogą być wystarczające Forma certyfikatów rezydencji na gruncie WHT

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będący polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością dokonywał zakupu od spółek irlandzkich m.in. usług reklamy internetowej i reklamy w mediach społecznościowych. Mając na uwadze, że nabywane usługi mieszczą się w kategorii usług podlegających podatkowi u źródła, spółka uzyskała od zagranicznych kontrahentów certyfikaty rezydencji. Zostały one sporządzone w formie elektronicznej (format PDF) i przesłane Wnioskodawcy droga e-mailową. Podatnik pragnął potwierdzić, że otrzymany w taki sposób dokument spełnia przesłanki uznania go za certyfikat rezydencji, o którym mowa w art. 4a pkt 12 ustawy o CIT.

W zaprezentowanym stanie faktycznym podatnik wskazał, że otrzymane certyfikaty rezydencji są wystawiane przez irlandzki urząd skarbowy, w sposób dopuszczalny przez to państwo i zgodnie z jego regulacjami, w formie elektronicznej (plik PDF). W dalszej kolejności za pomocą środków komunikacji elektronicznej (poczta e-mail), urząd skarbowy przesyła irlandzkim kontrahentom przedmiotowe certyfikaty rezydencji, które następnie są przekazywane polskiej spółce już bezpośrednio od tych podmiotów, w niezmienionej formie za pośrednictwem poczty e-mail.

W nawiązaniu do postawionego pytania, Wnioskodawca podkreślił, że przepisy ustawy o CIT nie wskazują na konkretną formę, w jakiej certyfikat rezydencji powinien zostać wydany. Jest to uzasadnione faktem, iż certyfikaty rezydencji dla podatników z poszczególnych państw są wydawane w formie i w trybie wynikającym ze stosownych przepisów danego państwa, którego organy wydają przedmiotowy dokument. Dlatego też, zdaniem polskiej spółki, każda forma wydania certyfikatu dopuszczalna przez przepisy państwa go wydającego powinna być wystarczająca na potrzeby podatku u źródła.

Dyrektor KIS zgodził się z podatnikiem, dodatkowo podkreślając, że przepisy wykluczają możliwość uzyskania certyfikatu w innej formie niż urzędowy dokument wystawiony przez upoważnione do tego organy drugiego państwa. Jednocześnie kopia takiego dokumentu, czy to w postaci kserokopii poświadczonej za zgodność z oryginałem przez uprawnione podmioty czy w formie elektronicznej opatrzonej podpisem elektronicznym wystawiona przez upoważnione do tego organy nie może powodować powstania wątpliwości co do zgodności z oryginalnym dokumentem. Takich wątpliwości nie można natomiast uniknąć w przypadku, gdy podatnik pobiera certyfikat rezydencji w formie elektronicznej ze strony zagranicznego odbiorcy płatności czy też ze strony internetowej przez niego wskazanej. W takim przypadku nie można bowiem jednoznacznie wykluczyć, czy dokumenty te nie zostały w żaden sposób zmodyfikowane.

Analogiczne stanowisko zaprezentowano m.in. w interpretacji z dnia 16 października 2019 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.387.2019.2.MR.