Voorzichtigheid blijft echter nodig. De hierboven vermelde rechtspraak biedt voor alle duidelijkheid geen vrijgeleide voor de bedrijfsleider voor de aankoop van vastgoed aan de kust via zijn vennootschap.

Wij brengen de algemene principes inzake aftrek van beroepskosten eerst nog even in kaart. Wanneer een vennootschap kosten maakt, zijn deze in principe aftrekbaar overeenkomstig artikel 49 W.I.B. indien aan de volgende drie voorwaarden is voldaan:

• de kost moet gedaan of gedragen zijn in het belastbaar tijdperk;
• de kost moet gemaakt zijn met het oog op het verkrijgen of het behouden van belastbare inkomsten;
• de kost moet noodzakelijkerwijs verband houden met de activiteit van de vennootschap.

Deze laatste voorwaarde staat niet uitdrukkelijk in de wet te lezen, maar vloeit voort uit oudere cassatierechtspraak. De kosten dienen m.a.w. een oorzakelijk verband te vertonen met de uitoefening van de beroepswerkzaamheid om fiscaal aftrekbaar te zijn.

Het Hof van Cassatie stelt echter recent dat uit de wet niet blijkt dat een kost verbonden moet zijn met het maatschappelijke of statutaire doel van een vennootschap om fiscaal aftrekbaar te zijn. Men moet weliswaar nog steeds aantonen dat kosten werden gemaakt om belastbare inkomsten te verkrijgen of te behouden.

Hieruit volgt dat wanneer een vennootschap een appartement aan zee ter beschikking stelt van haar bedrijfsleider onder de vorm van een voordeel in natura de kostenaftrek voortaan in principe aanvaard zou moeten worden.

Het is bovendien aanbevolen om voldoende documentatie te voorzien waaruit het bezoldigingskarakter blijkt (bij voorkeur via de notulen van de algemene vergadering) en enige voorzichtigheid aan de dag te blijven leggen. Zo zullen kosten die een exuberant karakter vertonen, nog steeds het voorwerp kunnen uitmaken van een discussie met de fiscus.